ترجمه قرآن نسخه متنی

را نمى‏پذيرد و نه از او شفاعت پذيرفته مى‏شود؛ و نه غرامت از او قبول خواهد شد؛ و نه يارى مى‏شوند

49- و نيز به ياد آوريد آن زمان كه شما را از چنگال فرعونيان رهايى بخشيديم؛ كه همواره شما را به بدترين صورت آزار مى‏دادند پسران شما را سر مى‏بريدند؛ و زنان شما را براى كنيزى زنده نگه مى‏داشتند و در اينها، آزمايش بزرگى از طرف پروردگارتان براى شما بود

50- و به خاطر بياوريد هنگامى را كه دريا را براى شما شكافتيم؛ و شما را نجات داديم؛ و فرعونيان را غرق ساختيم؛ در حالى كه شما تماشا مى‏كرديد

51- و به ياد آوريد هنگامى را كه با موسى چهل شب وعده گذارديم؛ و او، براى گرفتن فرمانهاى الهى، به ميعادگاه آمد؛ سپس شما گوساله را بعد از او معبود خود انتخاب نموديد؛ در حالى كه ستمكار بوديد

52- سپس شما را بعد از آن بخشيديم؛ شايد شكر اين نعمت را به جا آوريد

53- و نيز به خاطر آوريد هنگامى را كه به موسى، كتاب و وسيله تشخيص حق از باطل را داديم؛ تا هدايت شويد

54- و زمانى را كه موسى به قوم خود گفت «اى قوم من! شما با انتخاب گوساله براى پرستش به خود ستم كرديد؛ پس توبه كنيد؛ و به سوى خالق خود باز گرديد؛ و خود را [يكديگر را] به قتل برسانيد؛ اين كار، براى شما در پيشگاه پروردگارتان بهتر است» سپس خداوند توبه شما را پذيرفت؛ زيرا كه او توبه‏پذير و رحيم است

55- و نيز به ياد آوريد هنگامى را كه گفتيد «اى موسى! ما هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد؛ مگر اينكه خدا را آشكارا با چشم خود ببينيم؛» پس صاعقه شما را گرفت؛ در حالى كه تماشا مى‏كرديد

56- سپس شما را پس از مرگتان، حيات بخشيديم؛ شايد شكر نعمت او را به جا آوريد

57- و ابر را بر شما سايبان قرار داديم؛ و «مَنّ» [شيره مخصوص و لذيذ درختان‏] و «سلوى» [مرغان مخصوص شبيه كبوتر] را بر شما فرستاديم؛ و گفتيم «از نعمتهاى پاكيزه‏اى كه به شما روزى داده‏ايم بخوريد؛» ولى شما كفران كرديد آنها به ما ستم نكردند؛ بلكه به خود ستم مى‏نمودند

58- و به خاطر بياوريد زمانى را كه گفتيم «در اين شهر [ بيت‏المقدس‏] وارد شويد؛ و از نعمتهاى فراوان آن، از هر جا مى‏خواهيد بخوريد؛ و از در معبد بيت‏المقدس با خضوع و خشوع وارد گرديد؛ و بگوييد «خداوندا! گناهان ما را بريز» تا خطاهاى شما را ببخشيم؛ و به نيكوكاران پاداش بيشترى خواهيم داد»

59- امّا افراد ستمگر، اين سخن را كه به آنها گفته شده بود، تغيير دادند؛ و به جاى آن، جمله استهزاآميزى گفتند؛ لذا بر ستمگران، در برابر اين نافرمانى، عذابى از آسمان فرستاديم

60- و به ياد آوريد زمانى را كه موسى براى قوم خويش، آب طلبيد؛ به او دستور داديم «عصاى خود را بر آن سنگ مخصوص بزن!» ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشيد؛ آن گونه كه هر يك از طوايف دوازده‏گانه بنى‏اسرائيل، چشمه مخصوص خود را مى‏شناختند و گفتيم «از روزيهاى الهى بخوريد و بياشاميد؛ و در زمين فساد نكنيد»

61- و نيز به خاطر بياوريد زمانى را كه گفتيد «اى موسى! هرگز حاضر نيستيم به يك نوع غذا اكتفا كنيم از خداى خود بخواه كه از آنچه زمين مى‏روياند، از سبزيجات و خيار و سير و عدس و پيازش، براى ما فراهم سازد» موسى گفت «آيا غذاى پست‏تر را به جاى غذاى بهتر انتخاب مى‏كنيد؟! اكنون كه چنين است، بكوشيد از اين بيابان در شهرى فرود آييد؛ زيرا هر چه خواستيد، در آنجا براى شما هست» و مُهر ذلّت و نياز، بر پيشانى آنها زده شد؛ و باز گرفتار خشم خدايى شدند؛ چرا كه آنان نسبت به آيات الهى، كفر مى‏ورزيدند؛ و پيامبران را به ناحق مى‏كشتند اينها بخاطر آن بود كه گناهكار و متجاوز بودند

62- كسانى كه به پيامبر اسلام ايمان آورده‏اند، و كسانى كه به آيين يهود گرويدند و نصارى و صابئان [پيروان يحيى‏] هر گاه به خدا و روز رستاخيز ايمان آورند،