ترجمه قرآن نسخه متنی

15- بگو «من نيز اگر نافرمانى پروردگارم كنم، از عذاب روزى برزگ [ روز رستاخيز] مى‏ترسم

16- آن كس كه در آن روز، مجازات الهى به او نرسد، خداوند او را مشمول رحمت خويش ساخته؛ و اين همان پيروزى آشكار است»

17- اگر خداوند زيانى به تو برساند، هيچ كس جز او نمى‏تواند آن را برطرف سازد؛ و اگر خيرى به تو رساند، او بر همه چيز تواناست؛ و از قدرت او، هر گونه نيكى ساخته است

18- اوست كه بر بندگان خود، قاهر و مسلّط است؛ و اوست حكيم آگاه

19- بگو «بالاترين گواهى، گواهى كيست؟» و خودت پاسخ بده و بگو «خداوند، گواه ميان من و شماست؛ و بهترين دليل آن اين است كه اين قرآن بر من وحى شده، تا شما و تمام كسانى را كه اين قرآن به آنها مى‏رسد، با آن بيم دهم و از مخالفت فرمان خدا بترسانم آيا براستى شما گواهى مى‏دهيد كه معبودان ديگرى با خداست؟!» بگو «من هرگز چنين گواهى نمى‏دهم» بگو «اوست تنها معبود يگانه؛ و من از آنچه براى او شريك قرار مى‏دهيد، بيزارم»

20- آنان كه كتاب آسمانى به ايشان داده‏ايم، بخوبى او [پيامبر] را مى‏شناسند، همان گونه كه فرزندان خود را مى‏شناسند؛ فقط كسانى كه سرمايه وجود خود را از دست داده‏اند، ايمان نمى‏آورند

21- چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه بر خدا دروغ بسته [همتايى براى او قائل شده‏]، يا آيات او را تكذيب كرده است؟! مسلّماً ظالمان، رستگار نخواهند شد

22- آن روز كه همه آنها را محشور مى‏كنيم؛ سپس به مشركان مى‏گوييم «معبودهايتان، كه همتاى خدا مى‏پنداشتيد، كجايند؟!» چرا به يارى شما نمى‏شتابند؟!

23- سپس پاسخ و عذر آنها، چيزى جز اين نيست كه مى‏گويند «به خداوندى كه پروردگار ماست سوگند كه ما مشرك نبوديم!»

24- ببين چگونه به خودشان نيز دروغ مى‏گويند، و آنچه را بدروغ همتاى خدا مى‏پنداشتند، از دست مى‏دهند!

25- پاره‏اى از آنها به سخنان تو، گوش فرا مى‏دهند؛ ولى بر دلهاى آنان پرده‏ها افكنده‏ايم تا آن را نفهمند؛ و در گوش آنها، سنگينى قرار داده‏ايم و آنها بقدرى لجوجند كه اگر تمام نشانه‏هاى حق را ببينند، ايمان نمى‏آورند؛ تا آنجا كه وقتى به سراغ تو مى‏آيند كه با تو پرخاشگرى كنند، كافران مى‏گويند «اينها فقط افسانه‏هاى پيشينيان است»

26- آنها ديگران را از آن باز مى‏دارند؛ و خود نيز از آن دورى مى‏كنند؛ آنها جز خود را هلاك نمى‏كنند؛ ولى نمى‏فهمند

27- كاش حال آنها را هنگامى كه در برابر آتش دوزخ ايستاده‏اند، ببينى! مى‏گويند «اى كاش بار ديگر، به دنيا بازگردانده مى‏شديم، و آيات پروردگارمان را تكذيب نمى‏كرديم، و از مؤمنان مى‏بوديم»

28- آنها در واقع پشيمان نيستند، بلكه اعمال و نيّاتى را كه قبلاً پنهان مى‏كردند، در برابر آنها آشكار شده و به وحشت افتاده‏اند و اگر بازگردند، به همان اعمالى كه از آن نهى شده بودند باز مى‏گردند؛ آنها دروغگويانند

29- آنها گفتند «چيزى جز اين زندگى دنياى ما نيست؛ و ما هرگز برانگيخته نخواهيم شد»

30- اگر آنها را به هنگامى كه در پيشگاه پروردگارشان ايستاده‏اند، ببينى! به آنها مى‏گويد «آيا اين حق نيست؟!» مى‏گويند «چرا، قسم به پروردگارمان حق است» مى‏گويد «پس مجازات را بچشيد به سزاى آنچه انكار مى‏كرديد!»

31- آنها كه لقاى پروردگار را تكذيب كردند، مسلّماً زيان ديدند؛ و اين تكذيب، ادامه مى‏يابد تا هنگامى كه ناگهان قيامت به سراغشان بيايد؛ مى‏گويند «اى افسوس بر ما كه درباره آن، كوتاهى كرديم!» و آنها بارِ سنگين گناهانشان را بر دوش مى‏كشند؛ چه بد بارى بر دوش خواهند داشت!

32- زندگى دنيا، چيزى جز بازى و سرگرمى نيست؛ و سراى آخرت، براى آنها كه