بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
ادب بر زمين زده، شيفته و مجذوب كلام و شخصيت او گرديده بود»
منبع علم امام ع
امام باقرع در اغلب موارد با استناد به آيات قرآن سخن مىگفت و از كلام خدا شاهد مىآورد و مىفرمود «هر مطلبى گفتم از من بپرسيد كه در كجاى قرآن است تا آيه مربوط به آن موضوع را م عرفى كنم» بعضى از افرادى كه نسبت به امامان شناخت صحيح و كافى ندارند، گمان كردهاند، علم امامان م عصوم هم منحصر به مقدار م علوماتى است كه از طرق عادى و حواس ظاهرى به دست مىآيد و آنها نمىتوانند علم غيب داشته باشند اينان براى موجّه جلوه دادن گمان خويش در صدد برآمدهاند، دليلى از قرآن ارائه دهند به همين جهت به آياتى مانند آيه 59 سوره ان عام و 65 سوره نمل استناد كردهاند در جواب اين گونه افراد بايد گفت 1 در برداشت از قرآن به محض برخورد با يك آيه نبايد اظهار نظر كرد و يك ديدگاه را به طور قاطع به قرآن نسبت داد اگر كسى بخواهد نظر قرآن را درباره موضوعى به دست آورد، بايد تمام آيات مربوط به آن موضوع را گرد آورد و با توجّه به مجموع آنها ديدگاه قرآن را درباره موضوع مورد نظر به دست آورد چرا كه در غير اين صورت، آنچه به عنوان ديدگاه قرآن مطرح مىشود، در واقع نظرى ناصحيح است كه هيچ تناسبى با قرآن ندارد در رابطه با گستره علم امام هم بايد گفت همان طور كه خداوند عالم به امور غيبى است، امامان و پيامبران هم به امور غيبى عالم هستند و علم آنها منحصر به آنچه از طريق حواس ظاهرى به دست مىآيد، نيست خداوند متعال در آيات متعددى از قرآن كريم فرموده است خدا و بندگان برگزيده او به امور غيبى عالم هستند؛ مثلاً در آيات 26 و 27 سوره جن و آيه 179 آل عمران بندگان برگزيده خدا، پيامبران و امامان م عصوم هستند كه به خواست خداوند به حقايق عالم امكان و روابط موجود در آن و در يك كلمه به امور غيبى آگاه هستند 2 قرآن سفره آمادهاى است كه خداوند براى مؤمنين و متّقين گسترده است شرط بهرهمندى از قرآن تقواست هر كس تقواى بيشترى داشته باشد، بهره بيشترى از قرآن نصيبش مىشود امامان م عصوم كه در اوج قلّه تقوا قرار دارند، بيشترين بهره را از قرآن مىبرند مبادا گمان كنيم مطالب قرآن به اندازه فهم ماست خير، فهم و بهره ما از قرآن به اندازه تقواى ماست و هر چه تقواى ما بيشتر شود بهره ما از قرآن بيشتر مىشود بنابراين، بالاترين بهره از اين كتاب آسمانى از آنِ امامان است كه با تقواترين بندگان هستند لذا قرآن به عنوان يك منبع بى پايان علم و دانش در اختيار آنها قرار دارد و اسرار و رموز اين كتاب الهى براى آنها آشكار است
حضرت باقر قبل از امامت
امام باقر بيش از سه سال از عمر خود را در كنار جدّش حسين بن علي ع گذراند هنگام وقوع حادثه كربلا همراه قافله حسينى و شاهد صحنههاى جانسوز و دلخراش آن واقعه عظيم بود با توجّه به اين كه آن حضرت كودكى خردسال بود؛ ولى زيركى و باهوشى وى باعث شد، حوادثى را كه اتّفاق مىافتاد در صفحه ذهن و دل خود ضبط كند و به روايت آنها بپردازد امام باقرع تا 38 سالگى در كنار پدر بزرگوارش امام سجّادع زندگى كرد و از سفره گسترده علم و همچنين از روح مصفّا و عبادتهاى روحانگيز او بهرهها برد گريههاى از سر شوق امام سجّاد را بر سجّاده عبادت و شفقت و مهربانى او را در مواجهه با محرومان و فقرا مىديد و به منزله ميزانى براى جهتگيرى در زندگى فردى و اجتماعى به خاطر مىسپرد دعاهاى پدر را كه حاوى عالىترين مضامين عرفانى بود، مىشنيد و روح تشنه خود را از زمزم علم پدر سيراب مىكرد بعد از شهادت امام سجادع، امام باقرع به امامت رسيد امام باقر از نظر سنّى، بزرگترين فرزند پدر نبود؛ ولى منصب امامت تنها برازنده وى بود هنگام شهادت امام سجّاد از آن حضرت سؤال
لطفا منتظر باشید ...
