جايگاه شعائر مذهبي در حركت احيأ ديني امام خميني - جایگاه شعائر مذهبی در حرکت احیاء دینی امام خمینی (ره) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

جایگاه شعائر مذهبی در حرکت احیاء دینی امام خمینی (ره) - نسخه متنی

غلامرضا ذاکر صالحی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

جايگاه شعائر مذهبي در حركت احيأ ديني امام خميني

غلامرضا ذاكر صالحي

برخي از تشريفات اجتماعي كه داراي قدمت و اهميت فراوان‏اند، شعائر اجتماعي گفته مي‏شوند. شعائر مي‏توانند درون جامعه، يگانگي هنجاري ايجاد نموده، روح جمعي را بر روح فردي غلبه دهند. در اديانِ آئيني، شعائر در كنار "مفاهيم ديني" و "احكام ديني" يك جزء از اركان دين را تشكيل مي‏دهند. در اسلام، شعائر به كليؤ اعمال ديني و مراسم مذهبي اطلاق مي‏شود كه علامت اطاعت از خداست. شعائر شيعي نيز طيف وسيعي از مراسم و مناسك را دربرمي‏گيرد. از برگزاري محافل ذكر و گريه تا زيارت‏خواني و به راه انداختن مواكب و دستجات. در اولين بخش مقالؤ حاضر، پس از ذكر اين نكته كه شعائر شيعي صبغؤ كلامي داشته و نوعي اعلام موضع در مقابل انديشؤ "ارجأ" و جبرگرايي سياسي بوده است، پنج دورؤ مشخص تاريخي را در ارتباط با شعائر شيعي برمي‏شمريم و سپس كاركردهاي اصلي شعائر ديني را تبيين مي‏نمائيم (از قبيل الگوسازي، تقويت حافظؤ فرهنگيِ امّت، كمك به ايجاد ارتباط و رفتار جمعي، توسعؤ هنر مذهبي و...)

در بخش دوم مقاله، ديدگاههاي امام خميني پيرامون شعائر مذهبي خصوصاً شعائر شيعي و جايگاه اين مقوله در حركت احيأ ديني ايشان تبيين شده و توضيح داده شده كه در حركت احيأ ديني امام خميني، افزايش كارآمدي اين ابزار از طريق تحول كيفي و كمّي آن مورد تاكيد بوده است.

تحول كيفي شعائر مذهبي از ديدگاه امام راحل شامل الف ـ پيرايش و مصون‏سازي اين ابزار از تحريف و خرافه ـ ب ـ معرفي و تبيين ابعاد ناشناختؤ شعائر، بوده است. اين بُعد نيز خود، موارد زير را دربرمي‏گيرد: تبيين بُعد سياسي شعائر و كارآمدي آن در بسيج سياسي توده‏ها ـ تكيه بر پيوند گريه و حماسه ـ ابزار سازماندهي اقليت در برابر اكثريت ـ كارآمدتر نمودن اين ابزار از طريق جوانان. تحول كمّي موردنظر امام راحل نيز بر اساس استقرأ بيانات ايشان شامل افزايش تعداد روش‏هاي تبليغي، افزايش تعداد شركت‏كنندگان در تجمعات و افزايش وقت مراسم مي‏باشد. پس تحول موردنظر حضرت امام در ابعاد كمّي، پررنگ‏تر نمودن همان حركت تاريخي شعائر شيعي است و تحول كيفي مورد عنايت ايشان نيز مستلزم بدور ريختن قالبهاي شعائر سنتي نيست. بلكه لازمه‏اش تحكيم بنيانهاي مادر و اساسي آنها و بازگرداندن كاركردها و قابليتهاي منحصر به فرد سياسي ـ فرهنگي شعائر در عرصه حيات اجتماعي امت اسلامي و تنبّه نسبت به چهره‏ها و ابعاد معقول آنها در عرصؤ نظر و عمل است.

در بخش سوم مقاله، بسترها و زمينه‏هاي مطالعاتي مورد نياز در جهت افزايش نقش و تاثير شعائر مذهبي در تعميق و استمرار حركت احيأ ديني، تعيين شده است.

/ 19