احكام حائض - توضیح المسائل نسخه متنی

هاى حيض را نداشته باشد، بايد به احكامى كه براى زن هاى حائض گفته خواهد شد عمل نمايد. واگر بعد بفهمد حيض نبوده، مثل آن كه پيش از سه روز پاك شود، بايد عبادت هايى را كه بجا نياورده قضا نمايد.

(419) زنى كه عادت عدديه دارد، اگر بيشتر از شماره عادت خود خون ببيند واز ده روز بيشتر شود، چنانچه همه‌خون هايى كه ديده يك جور باشد بايد از موقع ديدن خون به شماره روزهاى عادتش حيض وبقيه را استحاضه قرار دهد. واگر همه‌خون هايى كه ديده يك جور نباشد، بلكه چند روز از آن نشانه‌حيض وچند روز ديگر نشانه استحاضه را داشته باشد، اگر روزهايى كه خون، نشانه حيض را دارد با شماره روزهاى عادت او يك اندازه است، بايد همان روزها را حيض وبقيه را استحاضه قرار دهد، واگر روزهايى كه خون نشانه‌حيض دارد، از روزهاى عادت او بيشتر است، فقط به اندازه روزهاى عادت او حيض، وبقيه استحاضه است، واگر روزهايى كه خون نشانه‌حيض دارد از روزهاى عادت او كمتر است، بايد آن روزها را با چند روز ديگر كه روى هم به اندازه روزهاى عادتش شود، حيض وبقيه را استحاضه قرار دهد.

(420) مضطربه (زنى كه چند ماه خون ديده ولى عادت معينى پيدا نكرده) اگر بيشتر از ده روز خون ببيند وهمه‌خون هايى كه ديده يك جور باشد، چنانچه عادت خويشان او مشخص است آن مقدار را براى خود حيض وبقيه را استحاضه قرار مى دهد.

(421) مضطربه اگر بيشتر از ده روز خونى ببيند كه چند روز آن نشانه‌حيض و [ 86 ]

چند روز ديگر آن نشانه استحاضه دارد، چنانچه خونى كه نشانه‌حيض دارد كمتر از سه روز وبيشتر از ده روز نباشد، همه‌آن حيض است، واگر خونى كه نشانه‌حيض را دارد كمتر از سه روز باشد بايد بنابر احتياط تا هفت روز را حيض قرار دهد.

(422) مبتدئه، يعنى زنى كه دفعه‌اول خون ديدن او است، اگر بيشتر از ده روز خون ببيند وهمه‌خون هايى كه ديده يك جور باشد بايد عادت خويشان خود را به طورى كه در مضطربه گفته شد حيض وبقيه را استحاضه قرار دهد.

(423) مبتدئه اگر بيشتر از ده روز خونى ببيند كه چند روز آن نشانه‌حيض و چند روز ديگر نشانه استحاضه را داشته باشد، چنانچه خونى كه نشانه‌حيض دارد كمتر از سه روز وبيشتر از ده روز نباشد، همه‌آن حيض است. ولى اگر پيش از گذشتن ده روز از خونى كه نشانه حيض دارد دوباره خونى ببيند كه آن هم نشانه خون حيض داشته باشد، مثل آن كه پنج روز خون سياه ونه روز خون زرد ودوباره پنج روز خون سياه ببيند، بايد از اول خون اول كه نشانه‌حيض دارد، حيض قرار دهد ودر عدد رجوع به خويشاوندان خود كند وبقيه را استحاضه قرار دهد.

(424) مبتدئه اگر بيشتر از ده روز خونى ببيند كه چند روز آن نشانه‌حيض و چند روز ديگر آن نشانه استحاضه داشته باشد، چنانچه خونى كه نشانه حيض دارد از سه روز كمتر يا از ده روز بيشتر باشد، بايد از اولى كه خون نشانه‌حيض دارد، حيض قرار دهد ودر عدد به خويشاوندان خود رجوع كند وبقيه را استحاضه قرار دهد.

(425) ناسيه، يعنى زنى كه وقت وعدد عادت خود را فراموش كرده است، اگر بيشتر از ده روز خون ببيند بايد روزهايى را كه خون او نشانه حيض دارد تا ده روز، حيض قرار دهد وبقيه را استحاضه قرار دهد. واگر نتواند حيض را به واسطه نشانه هاى آن تشخيص دهد، بنا بر احتياط واجب بايد هفت روز اول را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد، مگر اين كه بداند به طور مسلم در روزهاى اول، حيض نمى شده است كه در آن صورت بعد از آن روزها را بايد حيض قرار دهد، واگر ظن اطمينانى پيدا كرد كه ايام عادتش مثل خويشان خود است عادت آنها را براى خود انتخاب مى كند. [ 87 ]

احكام حائض

(426) چند چيز بر حائض حرام است:

1 - عبادت هايى كه مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود، ولى بجا آوردن عبادت هايى كه وضو وغسل وتيمم براى آنها لازم نيست، مانند نماز ميت، مانعى ندارد.

2 - تمام چيزهايى كه بر جنب حرام است ودر احكام جنابت گفته شد.

3 - جماع كردن در فرج، كه هم براى مرد حرام است وهم براى زن، اگر چه به مقدار ختنه گاه داخل شود ومنى هم بيرون نيايد.

(427) جماع كردن در روزهايى هم كه حيض زن قطعى نيست ولى شرعا بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است. پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مى بيند و بايد به دستورى كه قبلا ذكر شده روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمى تواند در آن روزها با او نزديكى نمايد.

(428) اگر شماره روزهاى حيض زن به سه قسمت تقسيم شود ومرد در قسمت اول آن با زن خود در قبل جماع كند، بايد هجده نخود طلا كفاره به فقير بدهد واگر در قسمت دوم جماع كند، نه نخود واگر در قسمت سوم جماع كند، بايد چهار نخود ونيم بدهد، مثلا زنى كه شش روز خون حيض مى بيند، اگر شوهرش در شب يا روز اول ودوم با او جماع كند