توضیح المسائل نسخه متنی

بايد هيجده نخود طلا بدهد ودر شب يا روز سوم وچهارم نه نخود ودر شب يا روز پنجم وششم بايد چهار نخود ونيم بدهد.

(429) طلاق دادن زن در حال حيض، به طورى كه در كتاب طلاق گفته مى شود، باطل است.

(430) اگر زن بگويد حائضم يا از حيض پاك شده ام، بايد حرف او را قبول كرد، مگر اين كه اطمينان پيدا شود كه دروغ مى گويد.

(431) اگر زن در بين نماز حائض شود، نماز او باطل است. [ 88 ]

(432) بعد از آن كه زن از خون حيض پاك شد، واجب است براى نماز وروزه وعبادت هاى ديگرى كه بايد با طهارت (وضو يا غسل يا تيمم) بجا آورده شود، غسل كند، ودستور آن مثل غسل جنابت است، ولى بنابر اظهر براى نماز بايد پيش از غسل يا بعد از آن وضو هم بگيرد، واگر پيش از غسل وضو بگيرد بهتر است.

(433) نمازهاى يوميه اى كه زن در حال حيض نخوانده، قضا ندارد ولى روزه هاى واجب را بايد قضا نمايد. مسائل متفرقه حيض

(434) مبتدئه، مضطربه، ناسيه وزنى كه عادت عدديه دارد، اگر خونى ببينند كه نشانه هاى حيض را داشته باشد، يا يقين كنند كه سه روز طول مى كشد، بايد عبادت را ترك كنند وچنانچه بعد بفهمند حيض نبوده بايد عبادت هايى را كه بجا نياورده اند قضا نمايند، ولى اگر يقين نكنند كه تا سه روز طول مى كشد ونشانه هاى حيض را هم نداشته باشد، بنا بر احتياط واجب بايد تا سه روز كارهاى استحاضه را بجا آورند وكارهايى را كه بر حائض حرام است ترك نمايند وچنانچه پيش از سه روز پاك نشدند، بايد آن را حيض قرار دهند.

(435) اگر زن پيش از ده روز پاك شود وبداند كه در باطن خون نيست، بايد براى عبادت هاى خود غسل كند، ولى اگر يقين داشته باشد كه پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى بيند نبايد غسل كند ونمى تواند نماز بخواند وبايد به احكام حائض عمل نمايد.

(436) زنى كه در حيض عادت عدديه دارد، اگر بيش از مقدار عادت خود خون ديد در صورتى كه نشانه هاى حيض را داشته باشد وبداند يا احتمال دهد كه قبل از ده روز پاك خواهد شد، عبادت هاى خود را ترك مى كند، واگر در اثناء ده روز در ظاهر پاك شد، بنا بر احتياط بايد مقدارى پنبه داخل فرج خود كرده، كمى صبر كند وبعد بيرون آورد، اگر پاك بود غسل مى كند واگر پاك نبود مى تواند عبادت هاى خود را ترك كند تا از داخل هم پاك شود. ولى در صورتى كه مى داند [ 89 ]

خون بيش از ده روز ادامه خواهد داشت، مقدار عادت خود را حيض وبقيه را استحاضه قرار مى دهد.

(437) اگر چند روز را حيض قرار دهد وعبادت نكند، بعد بفهمد حيض نبوده است، بايد نماز وروزه اى را كه در آن روزها بجا نياورده قضا نمايد. واگر چند روز را به گمان اين كه حيض نيست عبادت كند، بعد بفهمد حيض بوده، چنانچه آن روزها روزهايى بوده كه بايد روزه مى گرفته، واجب است قضا نمايد.

3 - نفاس از وقتى كه اولين جزء بچه از شكم مادر بيرون مى آيد، هرخونى كه زن مى بيند، اگر پيش از ده روز يا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است. وزن را در حال نفاس نفساء مى گويند.

(438) خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مى بيند نفاس نيست.

(439) لازم نيست كه خلقت بچه تمام باشد، بلكه اگر خون بسته اى هم از رحم زن خارج شود، وخود زن بداند يا چهار نفر قابله بگويند كه اگر در رحم مى ماند انسان مى شد، خونى كه تا ده روز ببيند خون نفاس است، بنا بر احوط.

(440) ممكن است خون نفاس يك لحظه بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمى شود.

(441) توقف در مسجد ورساندن جايى از بدن به خط قرآن وكارهاى ديگرى كه بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است وآنچه بر حائض واجب و مستحب ومكروه است، بر نفساء هم واجب، مستحب ومكروه مى باشد.

(442) طلاق دادن زنى كه در حال نفاس مى باشد باطل است ونزديكى كردن با او حرام مى باشد. واگر شوهرش با او نزديكى كند احتياط واجب آن است كه به دستورى كه در احكام حيض (مسأله 428) گفته شد كفاره بدهد.

(443) وقتى زن از خون نفاس پاك شد بايد غسل كند وعبادت هاى خود را بجا آورد، واگر دوباره خون ببيند چنانچه روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در [ 90 ]

وسط پاك بوده روى هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد تمام آن نفاس است، واگر روزهايى كه پاك بوده روزه گرفته باشد بايد قضا نمايد.

(444) اگر زن از خون نفاس پاك شود واحتمال بدهد كه در باطن خون هست، بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد كه اگر پاك است، براى عبادت هاى خود غسل كند.

(445) اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد چنانچه در حيض عادت دارد به اندازه روزهاى عادت او نفاس وبقيه استحاضه است، واگر عادت ندارد، تا ده روز بنا بر اظهر نفاس وبقيه استحاضه مى باشد. واحتياط مستحب آن است كسى كه عادت