توضیح المسائل نسخه متنی

است، وبا آن نماز بخواند، نمازش باطل است.

(673) اگر نداند كه بدن يا لباسش نجس است وبعد از نماز بفهمد نجس بوده، نمازش صحيح است.

(674) اگر فراموش كند كه بدن يا لباسش نجس است، ودر بين نماز يا بعد از آن يادش بيايد، بايد نماز را دوباره بخواند واگر وقت گذشته، قضا نمايد.

(675) كسى كه در وسعت وقت مشغول نماز است، اگر در بين نماز بدن يا لباسش نجس شود ونجس طورى نباشد كه نماز با آن بى اشكال باشد (كه بعدا خواهد آمد) بلكه طورى نجس شود كه نماز خواندن با آن صحيح نباشد وپيش از [ 136 ]

آن كه چيزى از نماز را با نجاست بخواند، ملتفت شود كه نجس شده يا بفهمد بدن يا لباسش نجس است وشك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، در صورتى كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس يا بيرون آوردن آن، نماز را به هم نمى زند، بايد در بين نماز بدن يا لباس را آب بكشد يا لباس را عوض نمايد يا اگر چيز ديگرى عورت او را پوشانده، لباس را بيرون آورد. ولى چنانچه طورى باشد كه اگر بدن يا لباس را آب بكشد يا لباس را عوض كند يا بيرون آورد، نماز به هم مى خورد، يا اگر لباس را بيرون آورد، برهنه مى ماند، بايد نماز را بشكند وبا بدن و لباس پاك نماز بخواند. وهمين حكم در مورد كسى كه در بين نماز فهميد كه قبلا بدن يا لباسش نجس شده است ولى تا به حال نمى دانسته، در مورد بقيه‌نماز كه مى خواهد بخواند، بنا بر اظهر جارى است.

(676) كسى كه در تنگى وقت مشغول نماز است، اگر در بين نماز لباس او نجس شود وپيش از آن كه چيزى از نماز را با نجاست بخواند، بفهمد كه نجس شده يا بفهمد كه لباس او نجس است وشك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، در صورتى كه آب كشيدن يا عوض كردن يا بيرون آوردن لباس، نماز را به هم نمى زند ومى تواند لباس را بيرون آورد بايد لباس را آب بكشد يا عوض كند يا اگر چيز ديگرى عورت او را پوشانده، لباس را بيرون آورد ونماز را تمام كند. اما اگر چيز ديگرى عورت او را نپوشانده ولباس را هم نمى تواند آب بكشد يا عوض كند، در صورتى كه مى تواند لباس نجس را كم كند يعنى مقدارى كه لازم نيست را از بدن بيرون آورد، بايد اين كار را انجام دهد ودر غير اين صورت بايد با همان لباس نجس نماز بخواند.

(677) كسى كه در تنگى وقت مشغول نماز است، اگر در بين نماز بدن او نجس شود وپيش از آن كه چيزى از نماز را با نجاست بخواند ملتفت شود كه نجس شده، يا بفهمد بدن او نجس است وشك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده يا اين كه در بين نماز بفهمد كه قبلا در حال نماز بدنش نجس شده وتا به حال نمى دانسته، در تمامى اين موارد در صورتى كه آب كشيدن بدن، نماز را به هم نمى زند، بدن را آب بكشد واگر نماز را به هم مى زند، بايد با همان حال نماز را تمام [ 137 ]

كند ونماز او صحيح است.

(678) كسى كه در پاك بودن بدن يا لباس خود شك دارد، چنانچه نماز بخواند وبعد از نماز بفهمد كه بدن يا لباسش نجس بوده، نماز او صحيح است، اما اگر مى دانسته كه قبلا نجس بوده وبعد شك كرد كه پاك شده يا نه وبه همان حال نماز خواند وبعد از نماز فهميد كه پاك نشده بود، در اين صورت نمازش باطل است.

(679) اگر لباس را آب بكشد ويقين كند پاك شده است وبا آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد پاك نشده، نمازش صحيح است و هم چنين اگر ديگرى لباس او را آب بكشد - كه اين كار را به او واگذار كرده بود - وبعد بفهمد كه پاك نشده يا اين كه فهميد بدن يا لباسش نجس شده، وهمان طور نماز خواند وبعد از نماز فهميد كه اشتباه كرده وپاك بوده است، در تمامى اين موارد نمازش صحيح است

(680) اگر خونى در بدن يا لباس خود ببيند ويقين كند كه از خونهاى نجس نيست، مثلا يقين كند كه خون پشه است، چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهايى بوده كه نمى شود با آن نماز خواند، نمازش صحيح است.

(681) اگر يقين كند خونى كه در بدن يا لباس او است، خون نجسى است كه نماز با آن صحيح است، مثلا يقين كند خون زخم ودمل است، چنانچه بعد از نماز بفهمد خونى بوده كه نماز با آن باطل است، نمازش صحيح است.

(682) اگر نجس بودن چيزى را فراموش كند وبدن يا لباسش با رطوبت به آن برسد ودر حال فراموشى نماز بخواند وبعد از نماز يادش بيايد، نمازش صحيح است. ولى اگر بدنش با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد، و بدون اين كه خود را آب بكشد، غسل كند ونماز بخواند، غسل ونمازش باطل است، مگر اين كه طورى باشد كه به غسل نمودن، بدن نيز پاك شود. ونيز اگر جايى از اعضاى وضو با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و پيش از آن كه آنجا را آب بكشد، وضو بگيرد ونماز بخواند، وضو ونمازش باطل مى باشد مگر اين كه طورى باشد كه به وضو