توضیح المسائل نسخه متنی

صحيح است، ولى احتياط در اين است كه اگر عذرى ندارد ومى خواهد قبل از امام سلام دهد قصد انفراد كند.

(1187) اگر مأموم غير از تكبيرة الاحرام وسلام - كه حكم آن گذشت -، چيزهاى ديگر نماز را پيش از امام بگويد اشكال ندارد، ولى مستحب آن است كه پيش از امام نگويد.

(1188) مأموم بايد غير از آنچه در نماز خوانده مى شود وحكم آن گفته شد، كارهاى ديگر نماز، مانند ركوع وسجود را با امام يا كمى بعد از امام بجا آورد ونبايد پيش از امام انجام دهد، و هم چنين نبايد زياد از امام عقب بماند به طورى كه مثلا امام از ركوع برخيزد ولى مأموم هنوز به ركوع نرفته باشد، واحتياط در اين است كه با امام هم انجام ندهد بلكه كمى بعد از امام انجام دهد. ولى اگر پيش از امام مشغول افعال نماز شود يا اين كه از او زياد عقب بماند، چنانچه تكبيرة الاحرام را بعد از امام گفته وجماعت منعقد شده باشد نمازش بنابر اقوى صحيح است، ولى معصيت كرده است، واگر اين مخالفت در نماز زياد واقع شود، مخصوصا اگر در چند ركن انجام بگيرد ممكن است از نماز جماعت خارج شود، ولى اصل نماز صحيح است.

(1189) اگر مأموم عمدا زودتر از امام سر از ركوع بردارد، بايد بايستد تا امام سر از ركوع بردارد، واگر به قصد متابعت، دوباره به ركوع برگردد نمازش باطل است.

(1190) اگر مأموم عمدا در غير ركعت اول خودش، زودتر از امام به ركوع برود، [ 232 ]

بايد صبر كند تا امام به او برسد وبا او ركوع را تمام كند وبرگشتن جايز نيست ودر صورتى كه تمام قرائت امام را درك كرده باشد نماز او صحيح است واگر به حالت ايستاده برگشت وبا امام دوباره ركوع كرد، نمازش باطل است، واگر دوباره ركوع نكرد نماز وجماعتش صحيح است، اگر چه معصيت كرده است.

(1191) اگر سهوا پيش از امام سر از ركوع بردارد، چنانچه امام در ركوع باشد، بايد به ركوع برگردد وبا امام سر بردارد ودر اين صورت زياد شدن ركوع كه ركن است نماز را باطل نمى كند، ولى اگر به ركوع برگردد وپيش از آن كه به ركوع برسد، امام سر بردارد بنا بر اظهر نمازش باطل است، و هم چنين در حكم سهو است اگر فراموش كند كه مأموم است، ويا گمان كند كه امام سر از ركوع برداشته، ويا هر عذرى كه موجب ترك متابعت شده باشد.

(1192) اگر مأموم سهوا قبل از امام سر از ركوع برداشت در حالى كه ذكر واجب را نگفته بود، بايد به قصد متابعت به ركوع برگردد وذكر را بگويد ولى اگر ديد كه نمى تواند به ركوع امام برسد وامام زود سر بر مى دارد، به ركوع برنگردد وبه سبب نگفتن ذكر، نمازش باطل نيست.

(1193) اگر اشتباها سر بردارد وببيند امام در سجده است بايد به سجده برگردد وچنانچه در هر دو سجده اين اتفاق بيفتد براى زياد شدن دو سجده كه ركن است نماز باطل نمى شود.

(1194) كسى كه اشتباها پيش از امام سر از سجده برداشته هر گاه به سجده برگردد، وهنوز به سجده نرسيده امام سر بردارد، نمازش صحيح است، ولى اگر در هر دو سجده اين اتفاق بيفتد نمازش باطل است.

(1195) اگر اشتباها سر از ركوع يا سجده بردارد وسهوا يا به خيال اين كه به امام نمى رسد، به ركوع يا سجده نرود، نمازش صحيح است.

(1196) اگر سر از سجده بردارد وببيند امام در سجده است، چنانچه به خيال اين كه سجده‌اول امام است، به قصد اين كه با امام سجده كند به سجده رود و بفهمد سجده‌دوم امام بوده، سجده‌دوم مأموم حساب مى شود ونمازش صحيح است، واگر به خيال اين كه سجده‌دوم امام است به سجده رود وبفهمد سجده اول [ 233 ]

امام بوده، سجده‌اول او خواهد بود وبقيه‌نماز را با امام مى خواند.

(1197) اگر سهوا پيش از امام به ركوع رود وطورى باشد كه اگر سر بردارد به مقدارى از قرائت امام مى رسد، بايد سر بردارد وبا امام به ركوع رود ونمازش صحيح است.

(1198) اگر سهوا پيش از امام به ركوع رود وطورى باشد كه اگر برگردد به چيزى از قرائت امام نمى رسد، بايد سر بردارد وبا امام نماز را تمام كند ونمازش صحيح است واگر سر بر ندارد تا امام برسد باز هم نمازش صحيح است.

(1199) اگر پيش از امام سهوا به سجده رود، بايد سر بردارد وبا امام به سجده رود واگر بر نداشت نمازش صحيح است.

(1200) اگر امام در ركعتى كه قنوت ندارد اشتباها قنوت بخواند، يا در ركعتى كه تشهد ندارد اشتباها مشغول خواندن تشهد شود مأموم نبايد قنوت وتشهد را بخواند ولى نمى تواند پيش از امام به ركوع رود، يا پيش از ايستادن امام بايستد بلكه بايد صبر كند تا قنوت وتشهد امام تمام شود وبقيه نماز را با او بخواند.

(1201) در تحقق جماعت فقط كافى است كه مأموم نيت اقتدا داشته باشد و نيت امامت براى امام معتبر نيست وبدون نيت او جماعت از طرفين محقق مى شود واحكام آن، از قبيل متابعت وشك جارى است، اما در استحقاق