فرو بردن سر در آب - توضیح المسائل نسخه متنی

غبار و مانند آن به حلق برسد روزه اش باطل نمى شود.

فرو بردن سر در آب

(1300) اگر روزه دار عمدا تمام سر را در آب فرو برد، اگر چه بقيه‌بدن از آب بيرون باشد بنابر اقوى روزه اش باطل مى شود، ولى اگر تمام بدن را آب بگيرد و مقدارى از سر بيرون باشد، روزه باطل نمى شود. و هم چنين در حالى كه مانع و حائل غليظى دور سر را فرا گرفته ويا سر به چيزى آغشته شده كه مانع از رسيدن آب به آن باشد، فرو بردن تمام سر در آب، بنا بر اظهر روزه را باطل نمى كند.

(1301) اگر نصف سر را يك دفعه ونصف ديگر آن را دفعه‌ديگر در آب فرو برد، بنا بر اظهر روزه اش باطل نمى شود.

(1302) فرو بردن سر در آب مضاف، بنابر احوط روزه را باطل مى كند.

(1303) اگر روزه دار بى اختيار در آب بيفتد وتمام سر او را آب بگيرد، يا فراموش كند كه روزه است وسر را در آب فرو برد، روزه‌او باطل نمى شود.

(1304) اگر فراموش كند كه روزه است وسر را در آب فرو برد، يا ديگرى به زور سر او را در آب فرو برد، چنانچه در زير آب يادش بيايد كه روزه است، يا آن شخص [ 257 ]

دست خود را بردارد، بايد فورا سر را بيرون آورد وچنانچه بيرون نياورد، روزه اش باطل مى شود. باقى ماندن بر جنابت، حيض ونفاس تا اذان صبح

(1305) اگر جنب عمدا تا اذان صبح غسل نكند، روزه اش باطل مى شود و كسى كه وظيفه او تيمم است اگر عمدا تيمم ننمايد، روزه اش باطل است وحكم قضاى روزه ماه رمضان بعدا خواهد آمد.

(1306) اگر در روزه‌واجبى كه مثل روزه ماه رمضان وقت آن معين است، تا اذان صبح غسل نكند وتيمم هم ننمايد، ولى از روى عمد نباشد، مثل آن كه ديگرى به اجبار نگذارد غسل وتيمم كند وناچار شود، روزه اش صحيح است، ولى در صورت فراموش كردن، روزه‌ماه رمضان باطل است.

(1307) كسى كه جنب است ومى خواهد روزه واجبى بگيرد كه وقت آن معين است مثل روزه رمضان، اگر عمدا غسل نكند تا وقت تنگ شود، بايد با تيمم روزه بگيرد وروزه‌او بنا بر اظهر صحيح است.

(1308) كسى كه در شب ماه رمضان يا روزه واجب معين ديگرى ، براى هيچ كدام از غسل وتيمم وقت ندارد، نبايد خود را جنب كند، و هم چنين است بنا بر اظهر اگر فقط براى تيمم وقت دارد، واگر معصيت كرد وخود را جنب نمود بنا بر احتياط واجب بايد روزه اش را با تيمم بگيرد وقضاى آن را نيز بجا آورد.

(1309) كسى كه در شب ماه رمضان يا روزه واجب معين، جنب است و مى داند كه اگر بخوابد تا صبح بيدار نمى شود، در صورتى كه در نخوابيدن عسر و حرج براى او نباشد، نبايد بخوابد مگر بعد از غسل، وچنانچه بخوابد وتا صبح بيدار نشود، روزه اش باطل است وقضا وكفاره بر او واجب مى شود.

(1310) هر گاه جنب در شب ماه رمضان يا روزه واجب معين بخوابد وبيدار شود، اگر اطمينان به بيدار شدن پيش از اذان صبح براى غسل را ندارد، بايد نخوابد اگر چه احتمال بدهد كه اگر دوباره بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى شود. [ 258 ]

(1311) كسى كه در شب ماه رمضان يا روزه واجب معين جنب است ومى داند يا اطمينان دارد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى شود، چنانچه تصميم داشته باشد كه بعد از بيدار شدن غسل كند وبا اين تصميم بخوابد وتا اذان خواب بماند، بايد روزه بگيرد وروزه اش صحيح مى باشد.

(1312) كسى كه در شب ماه رمضان يا روزه واجب معين جنب است ومى داند يا احتمال مى دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى شود، چنانچه نخواهد بعد از بيدار شدن غسل كند، يا ترديد داشته باشد كه غسل كند يا نه، در صورتى كه بخوابد وبيدار نشود، روزه اش باطل است وقضا وكفاره لازم است.

(1313) اگر جنب در شب ماه رمضان يا روزه واجب معين بعد از جنب شدن خوابيد وبيدار شد، در صورتى كه اطمينان دارد كه اگر دو مرتبه بخوابد قبل از اذان صبح بيدار مى شود خوابيدن دفعه دوم بر او حرام نيست ولى خلاف احتياط است، واگر دوباره خوابيد وبيدار نشد، بايد قضاى آن را بگيرد وبنا بر احتياط واجب كفاره هم بدهد واگر بيدار شد باز دفعه سوم خوابيد وتا اذان صبح بيدار نشد قضاى آن روز را بايد بگيرد ووجوب كفاره مطابق احتياط بلكه اقوى است.

(1314) خوابى را كه در آن محتلم شده خواب اول حساب نمى شود بلكه اگر از آن خواب بيدار شود ودوباره بخوابد خواب اول حساب مى شود.

(1315) اگر روزه دار در روز محتلم شود، واجب نيست فورا غسل كند.

(1316) هر گاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بيدار شود وببيند محتلم شده، اگر چه بداند پيش از اذان بوده، روزه او صحيح است.

(1317) كسى كه مى خواهد قضاى روزه‌رمضان را بگيرد، هر گاه تا اذان صبح جنب بماند، اگر چه از روى عمد نباشد بنا بر اظهر روزه‌او باطل است ودر صورتى كه وقت گرفتن روزه‌قضا طورى تنگ است كه اگر روزه اش باطل باشد ديگر فرصتى براى گرفتن روزه‌قضا ندارد، احتمال دارد ملحق به