بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
قرينه وحدت سياقْ قدر متيقن از آن روزه واجب است، به «خير» تعبير شده است: (ياَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا كُتِبَ عَلَيكُمُ الصّيامُ... * ...فَمَن تَطَوَّعَ خَيرًا فَهُوَ خَيرٌ لَهُ واَن تَصُومُوا خَيرٌ لَكُم اِن كُنتُم تَعلَمون)[1]بر اين اساس، جمله (ومَن تَطَوَّعَ خَيرًا فَاِنَّ اللّهَ شَاكِرٌ عَليم) دليل بر استحباب سعي نيست، بلكه بدين معناست كه هر كس خير و طاعتي واجب يا مستحب را با طوع و رغبت پذيرفت خداي سبحان به او پاداش نيك خواهد داد.تذكّر:1. چون سعي بين صفا و مروه رجحان نفسي ندارد خير بودن آن به اين است كه در ضمن حج يا عمره كه خيرند واقع شود.2. واژه «خير» در جمله (ومَن تَطَوَّعَ خَيرًا فَاِنَّ اللّهَ...) اسم و در عبارت (ذلِكُم خَيرٌ لَكُم) وصف است، با اين حال تفاوت اساسي در استنباط يادشده وجود ندارد.
تعبير تشويق‌آميز
جمله (فَاِنَّ اللّهَ شَاكِرٌ عَليم) دليل براي جزاي محذوف است، به اين صورت كه اگر كسي خيري را تطوع كرد «خداي سبحان به او پاداش خوب خواهد داد»، زيرا خداوند شاكر است و در برابر هر احساني پاداش خوب مي‌دهد.بين تعبير به شكر و تعبير اشترا و اجر، تفاوت ادبي به لحاظ لطف و ظرافت يافت مي‌شود؛ ليكن همچون آن دو، تعبيري تشويقي و از روي تلطّف است؛ يعني شما براي خودتان كار خير انجام مي‌دهيد؛ ولي خداوند از شما[1] ـ سوره بقره، آيات 183 ـ 184.
لطفا منتظر باشید ...
