نقد توهم كفاره بودن قرباني حج تمتع - تفسیر آیات حج، سوره بقره، آیه 196 (4) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر آیات حج، سوره بقره، آیه 196 (4) - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

نقد توهم كفاره بودن قرباني حج تمتع

نكته بعد آن است كه اينكه فرمود: (فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالعُمْرَةِ إِلَي الحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الهَدْي) در آن روزهاي اول بحث به نحو اجمال اشاره شد و آنچه كه فعلا به طور تفصيل محل بحث است آن است كه بعضي پنداشتند اين قرباني كه در حج تمتع مطرح است اين هم در حد كفاره و جبيره است؛ نه به عنوان منسكي از مناسك حج گفتند چون در حج تمتع بعد از عمره شخص محل مي‌شود و متمتع مي‌شود بالنساء يا غير النساء براي كفاره اين تمتع و بهره‌برداري بايد قرباني كند كه قرباني در حج تمتع براي آن كفاره تمتع و بهره‌برداري است؛ چون از احرام عمره بيرون مي‌آيد از طيب و نساء و غير آن استفاده مي‌كند بايد كفاره بپردازد.6

در حالي كه اين‌چنين نيست نفرمود اگر كسي بهره برد متمتع شد، بايد كفاره بپردازد. از همان اول دستور مي‌دهد كه شما به نيت حج تمتع وارد بشويد و قرباني كنيد. اين به عنوان يك وظيفه و فريضه‌اي از فرايض حج تمتع است نه به عنوان كفاره. نشانه‌اش آن است كه اگر كسي احرام عمره تمتع را انجام داد و بعد از سعي بين صفا و مروه تقصير كرد و از احرام بيرون آمد شرعاً، ولي هيچ يك از آن محرمات را مرتكب نشد چون وقتي از احرام بيرون آمدند ارتكاب آن محرمات حلال است و نه واجب؛ اگر كسي در اثر ضيق وقت يا علل و عوامل ديگر از احرام عمره تمتع بيرون آمده و هيچ تمتعي بهره‌اي از نساء و طيب و امثال ذلك نبرد، همانند حالت احرامي به سر برد و طولي هم نكشيد كه در روز ترويه به احرام حج محرم شد، در اينجا هيچ‌ يك از آن محرمات را مرتكب نشد ولي مع ذلك بايد قرباني بكند. معلوم مي‌شود اين به عنوان يك فريضه و واجب الهي در حج تمتع مطرح است؛ نه به عنوان كفاره آن تمتعي كه در اين خلال نصيب انسان مي‌شود.

پرسش: ...

پاسخ: نه، منظور آن است كه برخي پنداشتند همان‌طوري كه صدر آيه هديي است در حد كفاره، ذيل آيه هم هديي است در حد كفاره، آنها گفتند: (فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الهَدْي) آن هدي جزء حج نبود؛ براي اينكه انسان بدون انجام مناسك دارد از احرام بيرون مي‌آيد بايد كفاره بپردازد، اين يك كفاره گونه است و ذيل آيه هم كه فرمود: (فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الهَدْي) اين را هم به كفاره حمل كردند. درحالي كه چنين نيست هديي كه در حج تمتع است به عنوان يك فريضه الهي است؛ خواه انسان بين عمره تمتع و بين احرام حج متمتع بشود به طيب و نساء يا نشود و هديي كه در احصار و صد است به عنوان كفاره است و مانند آن.

/ 14