ـ ارائه الهي حدود كعبه به حضرت آدم(عليه السلام) توسط خداي سبحان - تفسیر آیات حج، سوره بقره، آیه 144(3) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر آیات حج، سوره بقره، آیه 144(3) - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

ـ ارائه الهي حدود كعبه به حضرت آدم(عليه السلام) توسط خداي سبحان

آن‌گاه در اصل مكان كعبه باز روايت ششم از امام ششم(سلام الله عليه) است كه «انّ الله بعثَ جبرئيل الي آدم فانطلق به إلى مكان البيت و أنزل عليه غمامة فاظلّت مكان البيت. فقال: يا آدم! خطّ برجلكَ حيثُ أظلّت هذه الغمامه»27 كه اين ناظر است به سابقه ديني و اعتقادي كه براي كعبه ذكر مي‌شود كه كعبه از همان زمان حضرت آدم(سلام الله عليه) مشخص بود يعني جبرئيل(سلام الله عليه) طبق وحي الهي به حضرت آدم گفت: اينجايي كه يك تكّه ابر سايه مي‌اندازد، اينجا جايي است كه بايد خانه‌اي كه معبد إله است ساخته بشود؛ اينجا را گرامي بدار، خط كشي بكن، همين‌جايي كه به فرمان خدا يك تكه ابر سايه انداخت و در حقيقت خداي سبحان مهندسي كرد، لذا وقتي به حضرت ابراهيم[عليه السلام] دستور بناي كعبه مي‌دهد، مي‌فرمايد: (و إذ بَوّأنا لابراهيم مكان البيت)28 يعني مكان اين كعبه را نشان ابراهيم داديم، معلوم مي‌شود (البيت) سابقه داشت و حضرت ابراهيم هم وقتي فرزندانش يعني عيالش و فرزندش را به سرزمين مكه آورد عرض كرد: (ربّنا انّي اسكنتُ من ذُريتي بوادٍ غير ذي ‌زرع عند بيتك المحرّم)29 كه هنوز خانه‌اي نبود، بعدها وقتي اسماعيل بزرگ شد خداي سبحان دستور داد كه شما كعبه را بنا كنيد. پس اصل بناء، اصل كعبه، مكان كعبه، حدود كعبه قبلاً مشخص شده بود.

روايتي ديگر در عظمت كعبه

روايتهاي بعدي هم همان‌چه كه قبلاً گفته شد تأييد مي‌كند، بعد روايت دهم عظمت كعبه را ذكر مي‌كند كه امام ششم فرمود: «ان لله عز وجلّ حرماتٌ ثلاثاً ليس مثلهن شيءٌ: كتابهُ ... و بيته ... و عترةُ نبيكم»، كتاب خدا «وهو حكمةٌ و نوره و بيته الذي جعله قبلةً للناس» كه اينها از رواياتي است كه گرچه قابل تقييد است، ولي لسانش آبي است: «لا يقبل من أحدٍ توجهاً الى غيره»30 و سومي عترت نبيّ اينها است.

ـ آزردگي پيامبر(صلّي الله عليه و آله و سلّم) از طعنه يهود

روايت يازدهم از امير المؤمنين(عليه السلام) است كه «انّ رسول الله(صلي الله عليه و آله و سلّم) كان في اول مبعثه يصلي الى بيت المقدس جميع أيام مقامه بمكة و بعد هجرته الي المدينة بأشهرٍ فعَيَّرتهُ اليهود»31؛ يهود تعيير كردند، سرزنش كردند «و قالوا انّك تابع لقبلتنا» يعني در دين قبله مستقل نداري [و] تابع مايي، «فاحزنه ذلك»؛ اين تعيير و سرزنش وجود مبارك پيغمبر را غمگين كرد. «فأنزل الله عزوجلّ وهو يقلّب وجهه في السماء وَ ينتظر الامر»؛ خدا اين جمله را نازل كرد: (قد نري تقلّب وجهك في السماء فلنولينك قبلةً ترضاها فول وجهك شطر المسجد الحرام و حيث ما كنتم فولوا وجوهكم شطره)»32 كه اين مضمونش هم قبلاً خوانده شد

/ 18