پرسش ...پاسخ: بله وسط نماز بود. خب، همان خدايي كه دستور مي‌دهد در نماز حركت نكنيد، همان خدا دستور داد كه قبله را عوض كنيد. اين چنين نيست كه حركت در نماز نباشد كه؛ مثلاً مي‌گويند به اينكه اگر كسي قصد اقتدا كرد [و] وارد مسجد شد، ديد نماز جماعت داير است و تا به صفوف مأمومين ملحق بشود ممكن است امام سر از ركوع بردارد، او همان دم در كه رسيد همان‌جا اقتدا مي‌كند بقيه [راه] را به حال حركت مي‌آيد. اقتدا مي‌كند و مي‌رود ركوع و اين چندين متر را (حالا فاصله هر چه شد) اگر فرض كنيد مثل مسجد اعظم است كه فاصله زياد است. همه راه را همان‌طور در حال ركوع مي‌آيد. مي‌شود، همان دستوري كه به ما دادند كه شما در حال نماز حركت نكنيد. گاهي هم مي‌گويند: حركت كنيد، گاهي هم مي‌گويند: در حال حركت عيب ندارد، مثل نافله و ديگران هم همين كار را كردند. عده‌اي هم كه در مسجد ديگر مشغول نماز بودند، آنها هم در حال نماز برگشتند يا بين نماز ظهر و عصر كه بر ايشان ثابت شد نماز عصر را به طرف كعبه خواندند، لذا فرمود: (فلنولينّك قبلةً ترضاها).
قبله در روايات
ـ اهميت قبله
و امّا رواياتي كه در اين مسئله هست. مقداري از اين روايات قبله را مرحوم صاحب وسائل در كتاب شريفشان آورده‌اند. اصل قبله از اهميت خاصي برقرار است كه جزء آن پنج امري است كه نماز به وسيله آنها اعاده مي‌شود؛ چون اگر اجزاي نماز براساس جهل به حكم نباشد (سهوي باشد، غفلتي باشد يا جهل به موضوع باشد نه جهل به حكم) اگر هم جهل به حكم بود، جهل قصوري باشد نه تقصيري باعث اعاده نيست. نماز اعاده نمي‌شود مگر بر پنج چيز كه «لا تعادُ الصلاة الا مِنْ خمس»9 و اين پنج چيز از اهميت فوق العاده‌اي برخوردارند كه يكي وقت است و ديگري طهور، سومي قبله است و چهارمي ركوع و پنجمي سجود كه قبله همانند وقت و ساير شرايط يا اجزاي مهم آن‌چنان است كه اگر به او توجه نشد يا شرايطش محفوظ نشد، نماز بايد اعاده بشود. گرچه قاعده «لا تُعاد» كه اين پنج‌تا را استثنا كرده، باز از اين پنج‌تا هم اموري استثنا شده است. اين [نشانه] عظمت قبله و اهميت قبله [است].روايت اول اين را «مرحوم صاحب وسائل در اين ابواب القبله كتاب الصلاة باب اول و باب دوم روايت اين مسئله را ذكر كرد.
لطفا منتظر باشید ...
