در جريان ساختن كعبه خداي سبحان ميفرمايد: تحت ملكيت أحدي درنيامد و اين كعبه بيت من است. ابراهيم(سلام الله عليه) هم در همان أوائل سخني كه درباره كعبه داشت به خداي سبحان عرض كرد: (ربنا اني اسكنتُ من ذرّيتي بوادٍ غَيْر ذيزَرْع عِنْدَ بيْتِكَ المحرّم)1. پس خداي سبحان ميفرمايد: اين كعبه بيت من است. ابراهيم هم در آغاز سخنش عرض كرد: (عندَ بيتك المحرّم)، معلوم ميشود كه كعبه حتي ملك اين باني خودش هم نشد يعني ابراهيم و اسماعيل(سلام الله عليهم) كه كارگري كعبه را به عهده داشتند و اين خانه را ساختند، مالك نشدند. از اين جهت اين بيت، بيت عتيق است. چون اينها مأمور شدند از طرف خداي سبحان كه اين كار را انجام بدهند، بر اينها واجب بود كه اين كار را انجام بدهند؛ لذا مالك اين كعبه نشدند. و خداي سبحان هم نقشه كعبه را نشانشان داد كه فرمود: (وَ إِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ)2 و ساختن اين كعبه هم به امر خداي سبحان بود و اينها هم به عنوان يك عبادت و اطاعت ميساختند. چه اينكه در همين آيه تلاوت شده آمده است كه در هنگام ساختن كعبه گفتند: (ربّنا تقبّل منا). معلوم ميشود اين به عنوان يك عبادت انجام گرفت. پس كعبه را احدي مالك نشد حتي بانيانِ كعبه، حتي آن معمار و كارگري كه اين بنا را ساخت يعني ابراهيم و اسماعيل(سلام الله عليهم).
سابقه كهن برخي عبادات
و از اينكه خداي سبحان فرمود: (أن طهّرا بيتي للطائفين و العاكفين و الركع السجود) معلوم ميشود اينگونه از عناوين عبادي قبل از اسلام هم سابقه داشت، در زمان ابراهيم(سلام الله عليه) هم سابقه داشت؛ مسئله طواف، مسئله عكوف، مسئله ركوع مسئله سجود، مسئله صلاة، همه اينها سابقه داشت. براي اينكه خداي سبحان به ابراهيم ميفرمايد به اينكه بيتم را براي طائفين و عاكفين و ركع السجود تطهير كن، چه اينكه در بخش ديگر فرمود: (للطائفين و القائمين)3 كه منظور از قائمين يعني همان نمازگزاران هستند كه به حالت ايستاده درميآيند، اين عناوين سابقه داشت، منتها أنحاي اين عناوين ممكن است در أدوار قرون فرق بكند و گرنه اصل اينها بود.