«او را به تقوا و سفارش و ترس از خدا در امور پنهاني و اعمال مخفي فرمان ميدهد! در آنجاکه هيچکس جز خدا شاهد و گواه و احدي غير از او وکيل نميباشد و نيز به او فرمان داده ... امانت الههي را ادا کند ... با مردم با چهره عبوس روبرو نشود! به آنها بهتان نزند و به آنها به صرف اينکه رئيس است، بياعتنايي نکند؛ چه اينکه آنها برادران ديني هستند و ياوران در امر استخراج حقوق! ... بدان که براي تو در اين کارت نصيب مشخّص و حقّ معيّني است! و شريکاني از مستمندان و ضعيفان بينوا داري. همانگونه که ما حقّ تو را ميدهيم، تو هم بايد نسبت به حقوق آنها وفادار باشي؛ اگر چنين نکني، از کساني خواهيبود که در روز قيامت بيش از همه دشمن و شکايتکننده دارند. بدا به حال آن که _ در پيشگاه خدا _ فقرا و مساکين و سائلان و آنها که از حقّشان محرومند و بدهکاران و شکستگان و در راهماندگان،خصم و شاکي او باشند ... بزرگترين خيانت، خيانت به ملّت ومردم است و رسواترين تقلّب، تقلّب با پيشوايان مسلمانان است»
«فانک لاتعذر بتضييعک التّافِهَ لإحکامک الکثير المهّم» يعني «هرگز بخاطر کارهاي فراوان ومهمّي که انجام ميدهي، از انجام نشدن [وانجام ندادن] کارهاي کوچک معذور نخواهي بود».
هـ ) رسيدگي به امور بازرگانان و صنعتگران (تنظيم بازار):