بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
با مشرکان نيز بايد تا پايان مدّت قرارداد وفادار بود که اين مقتضاي تقواست: «و أَتِمّواُ عهدهم الي مدّتهم» اميرالمؤمنين (ع) در جاي ديگري مي فرمايد: «هر که فردي را پناه دهد و آنگاه به او خيانت کند و او را بکشد، من از قاتل بيزار هستم اگرچه مقتول اهل دوزخ هم باشد»
حقوق جنگي دشمن
«و رَفَعْتُ السيفَ عن مُدْبِرِکم» يعني «شمشير را از فراري شما برداشتم».براي آنکه سخن به درازا نکشد، مطالبي را فهرست وار ذکر مي کنيم:
الف) پرهيز از حدود عدالت با دشمنان جنگي:
«ربّ هذه الارض ... اِنْ اَظّْهَرْتَنا علي عدوّنا فَجَنِّبْنها البغي و سدّدنا للحق» يعني «اي پروردگار، اين زميني که آن را محلّ سکونت و آرامش انسانها قرار داده اي ... اگر ما را بر دشمنان پيروز کردي، ما را از تجاوز و تعدّي مصون بدار و به راه حق استوارمان کن»
ب) پرهيز از دشنام به دشمن:
«اني اکره اَنْ تکونوا سبّابين» هنگامي که در جنگ صفّين شنيد برخي از اصحابش به اهل شام و انصار معاويه دشنام مي دهند، فرمود: من خوش ندارم که شما دشنام دهندگان باشيد، جنگ آري، توهين و هتّاکي نه
ج) دستورات جنگي پس از پيروزي بر دشمن:
«فاذا کانت الهزيمة باذن الله فلا تقتلوا مدبراً و لا تصيبوا مُعْورِاً و لا تُجهزوا علي جريحِ و لا تهيجوا النساء بأذًي و لو شَتَمْنَ اعراضَکم و سَبَبْنَ جامرائکم» يعني «آنگاه که به اذن خدا دشمن را شکست داديد، هيچ فراري را مکشيد و هيچ فرد ناتوان از دفاع را آسيب مرسانيد، و هيچ زخمي و مجروحي را از پاي در نياوريد، زنان را با اذيت و آزار به هيجان نياوريد، اگرچه با دشنامشان متعرّض آبروي شما شوند و به سران و اميرانتان بدگويي کنند»حضرت (ع) در جاي ديگري از به کارگيري مواد سمّي براي نابودي دشمن نهي مي کنند: «نهي رسول الله (ص) ان يلقي السّمّ في بلاد المشرکين»
لطفا منتظر باشید ...
