برخي از جلوه هاي رحمت امير المؤمنين (ع) نسبت به دشمن
الف) دعا در حقّ دشمن و براي صلح: «اللهم احقن دمائنا و دمائهم و اصلح ذات بيننا و بينهم ...» در ادامه کلامي که حضرت امير (ع) اصحاب خود را از دشنام دادن به دشمن باز مي دارد، به آنها مي فرمايد که چه خوب است به جاي دشنام، در حقّ آنها چنين بگوييد:«بار پروردگارا خون ما و خون آنها را حفظ کن! بين ما و آنها صلح را برقرار ساز. آنان را از گمراهي به راه راست هدايت کن تا آنان که جاهلند، حق را بشناسند و کساني که ستيز و دشمني با حق مي کنند، دست بردارند و بازگردند»ب) اظهار تأسّف از مرگ دشمن: «... أَما و الله لقد کنت اکره ان تکون قريشٌ قتلي تحت بطون الکواکب ...» هنگامي که حضرت (ع) از کنار کشته «طلحه بن عبدالله» و «عبدالرّحمان بن عتاب بن اسيد» در روز جنگ جمل عبور کرد، فرمود: «ابو محمّد [يعني طلحه] در اين مکان چه غريب افتاده است! سوگند به خدا من دوست نداشتم قريش در زير اين آسمان و ستاره ها چنين کشته افتاده باشند»مکمّل اين بخش، دو خبر از رسول خدا (ص) است: «... لا تقتلوا شيخاً فانياً، و لا طفلاً صغيرا و لا امرأةً و لا تغلّوا و ضمّوا غنائمکم، و اصلحوا و احسنوا ان الله يحب المحسنين» «سيروا بسم الله و بالله، في سبيل الله، و علي ملة رسول الله، و لا تغلّوا و لا تمثلوا و لا تغدروا و الاتقتلوا شيخاً فانياً و لاصبياً و لاامرأةً و لا تقطعوا شجراً ...»
حقوق مجرمان و محکومان، منحرفان و گمراهان
اين عنوان را به دو قسمت تقسيم و درباره هر يک مطالبي به اختصار بيان مي کنيم.
لطفا منتظر باشید ...
