بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
آيات و روايات فراواني وجود دارد که در آنها احسان و نيکوکاري و عفو و اغماض نسبت به اهل کتاب توصيه شده است. ذيلاً به بعضي اشاره مي کنيم: «لا ينهاکم الله عن الذين لم يقاتلوکم في الدين و لم يخرجوکم من ديارکم اَنْ تبرّوهم و تقسطوا اليهم ...» يعني «خداوند درباره کساني که با شما در دين نجنگيده اند و شما را از خانمان و ديارتان ج اخراج نکرده اند، شما را باز نمي دارد از اينکه نسبت به آنها احسان و نيکي کنيد و با آنان عدالت بورزيد»«ودّ کثيرٌ من اهل الکتاب لو يردّونکم من بعد ايمانکم کفّاراً حسداً ... فاعفوا و اصفحوا ...» يعني «بسياري از اهل کتاب آرزو مي کنند که شما مسلمانان پس از آنکه ايمان آورده ايد، به کفر برگرديد و نسبت به عظمت اسلام حسد مي ورزند ... امّا شما آنها را مورد عفو و گذشت خود قرار دهيد»«رسول خدا (ص) سوء قصد زن يهودي نسبت به جان خود را که تصميم داشت پيامبر (ص) را با گوشت مسموم کند، بزرگوارانه مورد عفو و بخشش قرار داد» «مرد مسيحي به قصد توهين خطاب به امام محمّدباقر (ع) گفت: «انت بقر» امام (ع) بدون آنکه از خود ناراحتي نشان دهد، با کمال گشاده رويي پاسخ داد: نه من بقر (گاو) نيستم؛ اسم من باقر است.مرد مسيحي جري تر شد و شروع به ناسزاگويي کرد و گفت: تو پسر زني هستي که آشپز بود! حضرت (ع) با زباني نرم فرمود: شغلش چنين بود. کار عار و ننگ نيست.مرد مسيحي بر وقاحت و بي شرمي خود افزود و گفت: مادرت سياه و ... بود. امّا باز هم امام (ع) بي آنکه ابراز خشم نمايد، فرمود: «اين نسبتهايي که به مادرم مي دهي، اگر راست است، خداوند او را بيامرزد و از گناهش درگذرد و اگر دروغ است، از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستي»
لطفا منتظر باشید ...
