آيتالله علياكبر فيض معروف به مشكيني از فقها و فضلاي معاصر در سال 1300 هجري شمسي در مشكينشهر واقع در استان اردبيل در خانهاي روستائي ديده به جهان گشود.در سالهاي نوجواني ادبيات را نزد پدرش آموخت و سپس به اتفاق خانوادهاش رهسپار نجف شد. آيتالله مشكيني چندي بعد متعاقب رحلت والده خويش به مشكينشهر بازگشت. كمي بعد پدر خود را نيز از دست داد. وي در اوج فقر و مرارت، راهي حوزه علميه اردبيل شد. دو سال در اين حوزه به تحصيل علوم ديني پرداخت، سپس راهي قم گرديد. و در محضر درس اساتيدي چون آيات عظام سيدمحمدحجت كوه كمرهاي، سيدحسين بروجردي، محقق داماد و شيخ عبدالكريم حائري شركت كرد و در فقه و اصول و حديث به مرتبه اجتهاد نائل گشت. او در كلاسهاي درس امام خميني نيز حضور يافت و به ژرفاي انديشه و عرفان و معنويت وي پي برد.سلوك، زهد، تقوي و اخلاص آيتالله مشكيني درحوزه علميه، زبانزد بود به گونهاي كه حوزويان، به وي لقب «مقدس اردبيلي دوم» داده بودند.آيتالله مشكيني سپس به تدريس فقه و اصول پرداخت و از جمله علمائي بود كه در پايهريزي درس اخلاق در حوزه علميه قم زحمات زيادي را تحمل كرد. او اين درس را تا پايان عمر خود ادامه داد و اكثر علما و فضلاي حوزه علميه به نوعي از مكتب علمي و درس اخلاق ايشان بهره بردند. آيتالله مشكيني از سالهاي آغازين شكلگيري نهضت امام خميني(ره) در كنار رهبر انقلاب قرار گرفت و از طلاب پيشرو در صحنه روياروئي با استبداد پهلوي بود. او پس از دستگيري امام خميني در 1342، از نخستين امضاء كنندگان اعلاميهها و نامههاي اعتراض به دولت طاغوت بود. پس از قيام 15 خرداد مدتي را در زندان و تبعيد گذراند. او تهاجم مأموران رژيم شاه به مدرسه فيضيه قم در 1343 را صريحاً محكوم كرد و در آگاهسازي ذهن جامعه نسبت به نقشههاي شاه عليه اسلام و روحانيت گامهاي مؤثري برداشت. مدت 7 ماه نيز در نجف حضور يافت و در جلسات درس امام خميني (ره) فعالانه شرکت جست ولي به دليل گرماي هواي نجف و ضعف مزاجي به ايران بازگشت. پس از آن وي به دليل محكوم كردن اقدامات دولت و حمايت از مرجعيت امام خميني و تلاش در جهت تحقق انديشه برقراري حكومت اسلامي، توسط ساواك دستگير شد و به مدت سه سال به ماهان كرمان تبعيد شد. اما نقش روشنگرانه وي در مساجد موجب شد محل تبعيد وي پس از يك سال به گلپايگان تغيير كند. او مجدداً يك سال بعد توسط ساواك بازداشت شد و به كاشمر تبعيد گرديد. در اين شهر ساواك حتي از برگزاري نمازهاي جماعت وي ممانعت به عمل آورد و چندين بار توسط رئيس شهرباني محل تهديد شد.از سال 1356، آيتالله مشكيني به طيفي از روحانيون مبارز كه در جهت براندازي حكومت پهلوي تلاش ميكردند، پيوست. ايشان پس از پيروزي انقلاب صاحب مسئوليتهاي متعددي شد. پس از شهادت آيتالله مدني چند ماهي امام جمعه شهر تبريز شد سپس به دستور امام خميني رهسپار قم گرديد. مسئوليتهائي كه ايشان در سالهاي پس از پيروزي انقلاب بر عهده گرفت به اين شرح بود:حاكم شرع دادگاههاي انقلاب، امام جمعه قم، چهار دوره نمايندگي مجلس خبرگان رهبري كه در تمامي آنها رياست مجلس را عهدهدار بود، رئيس شوراي بازنگري قانون اساسي، عضويت در جامعه مدرسين و دبيري آن.علاوه بر اين تأسيس مدرسه ديني الهادي، بيمارستان الهادي و مصلاي بزرگ قدس قم از جمله خدمات ماندگار و ارزشمند آيتالله مشكيني بود. ايشان براي ايجاد زمينههاي تحصيل خانمها درحوزه علميه قم تلاش فراواني به عمل آورد و موفق به تأسيس «جامعةالزهراي حوزه علميه قم» گرديد. يكي از ويژگيهاي آيتالله مشكيني انس با قلم و علاقه به تحقيق و نگارش بود. وي كتابهاي متعددي به رشته تحرير درآورد كه از مهمترين آنها به عناوين زير ميتوان اشاره كرد:اصطلاحاتالاصول، اصطلاحات فقه، تحريرالعالم، المصباحالمنير، رساله واجب و حرام، دروس فيالاخلاق، الفقه المأثور، آداب زمين، المواضع العبوديه، ازدواج در اسلام، امر به معروف و نهي از منكر، احكام دين، نصايح.علاوه بر اين وي كتابهاي ديگري را با هدف تغيير متون درس حوزههاي علميه و به روز كردن آنها نوشته كه تلخيصالاصول و الرسائل الجديده، از جمله آنها محسوب ميشود.آيتالله مشكيني كه مدتها از نارسائيهاي ريه و كليه رنج ميبرد روز دوشنبه هشتم مرداد 1386 در سن 86 سالگي در بيمارستان بقيةالله (عج) درگذشت.