شرق شناسی، ایران شناسی و اسلام شناسی در آلمان (4) نسخه متنی

خانم آنه ماري شيمل محقق برجسته آلماني كه بيشتر به مطالعات اسلامي اشتغال دارد نيز در كارهاي خود توجهي جدي به شعر و عرفان ايراني مبذول داشته است. او بيشتر آثار خود را به زبان انگليسي نوشته و لذا در ميان محققان و كتابخوانهاي انگليسي زبان بخوبي شناخته شده است.

يكي از امتيازات خاص آثار او توجهي است كه وي در آنها به تاثير عنصر هندي در ادبيات فارسي كرده است. در ميان محققان و وابستگان به محافل روشنفكري غير دانشگاهي آلمان غربي(سابق)، هيچ كس به اندازه شيمل در انظار محققاني كه درباره ادبيات ايران تحقيق مي كنند شهرت نيافته است .

يوهان كريستف بورگل محقق آلماني كه در حال حاضر با دانشگاه زوريخ همكاري مي كند، با تحليلها و ترجمه هاي ادبي خود پيوندهايي بين ادبيات قديم و جديد برقرار نموده است.

رودلف گلپكه محقق سويسي كه در طول حياتش از هر آلماني زبان ديگري با ادبيات جديد ايران آشناتر بود نيز نقبهايي از ادبيات جديد به ادبيات كهن ايراني زده بود. او شاگرد فريتس ماير بود.

از جمله متخصصان ديگر آلماني زبان در زمينه ادبيات ايران كه لازم است نام او در اينجا ياد شود ابرهارد كروگر از مونيخ است. ممتازترين اثر او در زمينه تحليلي است درباره آثار صادق هدايت (1977 ).

گوتفريد هرمان از استادان دانشگاه گوتينگن، نيز با فرامرز بهزاد، متخصص ادبيات آلماني در دانشگاه تهران، ترجمه آلماني مجموعه اي از داستانهاي كوتاه فارسي متعلق به قرن بيستم (بهزاد، بوگل، هرمان، 1978) را ويراسته است .

بخش اعظم ترجمه هاي آلماني از ادبيات فارسي كار آن عده از محققان دانشگاهي است كه در زمينه فقه اللغه كار مي كنند.

اين جريان خصوصا در مورد محققان ايرانشناس جمهوري دموكراتيك آلمان سابق، كه ترجمه آثار ادبي ايران را يكي از وظايف مهم و عمومي متخصصان دانشگاهي مي دانستند، صادق است.