احزاب و تشکیلات سیاسی در ایران نسخه متنی

الف ـ غربزدگى :

مهندس بازرگان در اين رابطه مى گويد: (زندگى كه ما امروز داريم همه اش فـرنـگـى اسـت .

طـرز فـكـر مـا، درس ‍ خواندن ما، مبارزه ما، انقلاب ، ضديت ما با استعمار و استثمار، تمام ارمغان غرب است .) (138)

ب ـ عـلم گـرايـى :

بـه پيشرفتهاى علم با ديده تحسين مى نگرند و مى كوشند كه بسيارى از پـديده هاى اجتماعى ـ مذهبى را از جمله شناخت مبداء و معاد را از راه علوم روز به اثبات برسانند. كتب مذهبى بازرگان نشانگر اصالت دادن بيش از حد به پيشرفتهاى علمى است .

ج ـ فرد گرايى :

به اصالت فرد و آزاديهاى فردى در حد عدم تزاحم يكديگر عقيده دارند.

د ـ مـلّى گـرايـى :

اسـلام را از زاويـه ايـرانـى بـودن نـگـاه مـى كـنـنـد. بـه قـول خـودشـان سـعـى مـى كـنـنـد از طـريـق اسـلام بـه ايـران خـدمـت كـنـنـد؛ يـعـنـى اوّل ايران سپس اسلام . (139) ه‍. ـ جـدايى دين از سياست : دين را امرى شخصى مى دانند و معتقد به اجراى همه احكام آن در زمينه هاى سياسى و اجتماعى نيستند.

و ـ مـبـارزه مـسـالمـت آمـيز:

اعتقاد دارند كه بايد مبارزه و مخالفت خود را از راههاى مسالمت آميز و در چهار چوب قوانين كشور انجام دهند. (140) ز ـ فقدان پايگاه مردمى : اعضاى نهضت به دليل آنكه از نظر طبقاتى و فرهنگى با توده مردم فـاصـله دارنـد، قـادر بـه بـرقـرارى تـمـاس ‍ بـا آنـان نـيـسـتـنـد. در عـيـن حال ، انتظار آنها از مردم اين است كه با انجام تظاهرات و فداكارى آنها را به حكومت برسانند و سپس خود كنار بروند.

ح ـ مـخـالفـت بـا ولايـت فـقـيـه :

اعـضـاى نـهـضـت بـا تـوجـه بـه اصـل جـدايـى ديـن از سـيـاسـت ، اصـل ولايـت فـقـيـه را نـيـز قبول ندارند و فكر مى كنند كه به ديكتاتورى مذهبى منجر مى شود. (141) ط ـ مصدّقى ـ ملّى : پيشواى خود را مصدّق مى دانند.

ى ـ انحصارگرى :

در عين آنكه مخالفان خود را به انحصارگرى متهم مى كنند، خود در گزينش هـمـكـارانـشـان بـيـش از حـد انـحـصـارگـرى مـى كـنـنـد. بـه عـنـوان مـثـال تـمـام اعـضـاء كـابـيـنـه دولت مـوقـت از مـلى گـرايـان طـرفـدار مـصـدّق تشكيل شده بود.

يـا ـ بـدبـيـنـى بـه نـهـادهـاى انـقـلابـى : آنـهـا بـه نـظـام ادارى بـاقـى مـانـده از رژيـم قبل احترام گذاشته و از دخالت نهادهاى انقلابى در امور مختلف رنج مى بردند. (142)

4 - انـشعابها:

مهمترين انشعابى كه تاكنون در نهضت آزادى رخ داده است ، انشعاب جوانانى است كـه مـبـارزه مـسـالمـت آمـيـز را كافى نمى دانستند و به مشى مسلّحانه معتقد بودند. اين انشعاب در سـال 1344 واقـع شـد و نـام سـازمـان مـجـاهدين خلق ايران به خود گرفت كه بعدها ماركسيست شـدند، سپس با پيروزى انقلاب اسلامى تظاهر به اسلام كردند و در 30/3/1360 عليه نظام جمهورى اسلامى به طور رسمى به جنگ مسلّحانه پرداختند و اكنون جيره خوار صدام حسين هستند. و ارتباط سياسى آنها با آمريكا شهره آفاق است .

چگونه ؟

1 - تـبـليـغـات :

نـهـضـت آزادى در هـر مـنـاسـبـت و رويـداد سـيـاسـى ، بـه طـور معمول به انتشار اعلاميه و گاهى جزوه اقدام مى كند. كلاسهاى مختلف عقيدتى سياسى برقرار مـى كـنـد. خـصـوصـيـت هـاى عـمـومـى تـبـليـغـات نـهـضـت آزادى در مـوارد ذيل نهفته است :

الف ـ انـتـقـاد:

انـتـقادهاى نهضت آزادى فقط متوجّه علماى دين و حكومت جمهورى اسلامى ايران است .

اگـر حـزبـى كـه دوسـت آنـهـاسـت ، بـر خـلاف نـصّ صـريـح قرآن هم فتوا بدهد و مردم را به راهـپـيـمـايـى دعـوت كـند، از او انتقاد نمى كنند. همچنين اگر آمريكا هر جنايتى بكند، نهضت آزادى انـتـقـاد نـمـى كند، زيرا معتقد است كه بايد با آمريكا دوست باشيم . ولى اگر كوچكترين نقطه ضـعـفـى در عـمـلكـرد يـكـى از مـسـؤ ولان مـشـاهده كند آن را (بزرگ ) و بزرگتر مى كند و به توسط آن كل نظام را زير سؤ ال مى كشاند.

ب ـ مظلوم نمايى :

نهضت آزادى در تبليغات خود چنين وانمود مى كند كه تحت خفقان شديدى قرار دارد و انـواع ظـلمـهـا و ستمها را تحمّل مى كند و بدين وسيله نظام اسلامى را متّهم به استبداد مى نمايد.