احزاب و تشکیلات سیاسی در ایران نسخه متنی

نهايت با مسخ هويت واقعى مكتب اسلام ، بجز پوسته ظـاهـرى و يـا حـتـى يـك اسم تنها، از اسلام چيزى باقى نماند. برخى از خودباختگان فرهنگ و تـمـدّن غـربـى نـيـز هـمين كار را دانسته يا نادانسته انجام مى دادند. اين كار مشترك ـ مسخ واقعيت اسلام ـ هر دو گروه غربزده و شرقزده را به يك ديگر نزديك كرد.

در خـفـقان نظام شاهنشاهى ، امكان عملى نزديك شدن به گروههاى التقاطى موجود وجود نداشت ، از ايـن رو تـشـكـيل يك حزب جديد لازم مى نمود. هسته هاى اوليه گروه جديد تحت عنوان جلسات تـفـسير قرآن ، درس نهج البلاغه و صحيفه سجاديه در منطقه خانى آباد و ميدان شوش تهران بـه آهـسـتـگـى پـا گـرفـت . ايـن درسـهـا در سـال بـعـد (1356) بـه مـسـجـد اعـظـم قـلهـك مـنـتـقـل شـد. در آنـجـا افـراد بـيـشـتـرى بـودنـد كـه آمـادگـى پـذيرش عقايد سخيف التقاطى را داشتند. (172) بـا آغـاز انـقـلاب اسـلامـى و آزادى فـعاليّتهاى سياسى ، گردانندگان جلسات مزبور كه با سازمان منافقين اعتقادات يكسانى داشتند، جهت تشكّل بيشتر به منافقين رجوع كردند. منافقين به بـررسـى عـقـايـد آنـهـا پـرداختند و چون آنها را تندروتر [و احمق تر] از خود يافتند، به فكر بهره كشى از آنان افتادند.

منافقين مى دانستند كه امام خمينى (ره ) و بسيارى از ياران نزديك او پى به چهره زشت و كفرآميز آنـها برده اند و مطمئن بودند با حضور اين افراد در سازمان نمى توانند به مقاصد پليد خود برسند، از اين رو، از هسته هاى اوليه گروه فرقان خواستند با نام جداگانه اى فعاليت كرده و مـنـتـظـر دسـتـورات بـعـدى بـاشـنـد. بـه ايـن تـرتـيـب در سال 1357 گروه فرقان فعاليت نحس خود را آغاز كرد.

2 - رشـد:

گـروه فرقان همچنان به جلسات خود ادامه داد و سعى كرد با جذّابتر نمودن سخنان خـود و جـوان پـسـنـد نـمـودن آنها، تعداد بيشترى از جوانان ساده لوح را فريب دهد ولى توفيق زيادى به دست نياورد.

پيروان تفكر التقاطى ، بيشتر سازمان منافقين را كه پرآوازه و مشهور بـود، ترجيح مى دادند. بيچاره سران فرقان ! كه نمى توانستند راز خود را در يكى بودن با منافقين ، بنابه دستور سازمان افشا كنند.

در روزهـاى نـخـسـت سـال 1358 دسـتـورات مـركـزيـت مـنـافـقـيـن بـه فـرقـان رسـيـد: ليـسـتـى شـامـل نـام 22 نـفـر روحـانـى و پـانـزده نفر غير روحانى كه مانع از به قدرت رسيدن منافقين بـودنـد.

روحـانـيـون عـبـارت بـودند از آية اللّه مطهرى ، حجة الاسلام هاشمى رفسنجانى ، حجة الاسـلام ربـانـى شـيـرازى و ... غـير روحانيون ، آقايان مهدى عراقى ، اسداللّه لاجوردى ، محمد كچوئى و ... . (173) فـريـب خـوردگـان فـرقـان دسـت بـه كـار شدند و با مخفى كارى تمام ، دست به ترور زدند. بـزرگـان انـقـلاب اسلامى هنوز به اهميّت حفاظت از جان خود نمى انديشيدند و همچون مردم عادى رفت و آمد مى كردند، اين امر، فرصت خوبى را براى فرقان پديد آورده بود.

3 - مـرگ :

اعـضاى فرقان كم بودند. تعدادى از آنها در جريان ترورها دستگير و با لو دادن و اعـتـراف خـود، سـبـب دسـتـگـيـرى تـعـداد ديـگـرى شـدنـد و بـالاخـره مـرگ كامل آنها در اواخر سال 1360 در رسيد.

چه كسانى :

1 - بنيانگذاران :

اكبر گودرزى و على حاتمى .

2 - رهـبـران :

بـه دليـل كـوتـاهى عمر سازمان فرقان ، همان بنيانگذاران ، رهبران فرقان نيز بـودنـد.

عـلى حـاتـمـى مـعـلّم در مـدرسـه جـهـان آرا و گـرداننده مسجد خمسه در تهران بود. اكبر گـودرزى خـط عـقـيـدتى گروه را ترسيم مى كرد. او قرآن را تفسير مى كرد و نهج البلاغه و صحيفه سجاديه را درس مى داد.

به دليل اهميت نقش گودرزى در فرقان ، بيشتر به معرفى او مـى پردازيم ؛ نكاتى از چگونگى تفسير گفتن وى را بيان مى كنيم تا او و در حقيقت گروهش را بهتر بشناسيم و تفكّر التقاطى را سريعتر تشخيص ‍ دهيم .

فـرقـانـيـهـا در زمـيـنه تفسير قرآن ، علم زياد را براى مفسّر مضرّ مى دانستند! رجوع به احاديث اهـل بـيـت (ع ) بـراى فـهم معانى قرآن را قبول نداشتند! رجوع به تاريخ صدر اسلام و شاءن نـزول آيـات را نـيـز لازم نـمى شمردند! به مفسّران بزرگ قرآن توهين مى كردند! آنها بشدّت تـحـت تـاءثـيـر ابداعات فكرى دكتر شريعتى قرار داشتند و قرآن را بر اساس جبر تاريخى (فـلسـفـه مـاركـس ) تـحليل مى