لطفا منتظر باشید ...
دسته دوم : در آداب غذا خوردن
در آغاز با نام خدا شروع كند و در آخر حمد خدا را بگويد و اگر با هر لقمه يك (( بسم اللّه )) بگويد، خوباست ، تا ميل به غذا او را از ياد خدا باز ندارد
مى گويم :در كافى از امام صادق (ع ) نقل شده است كه مى گويد:(( رسول خدا (ص ) فرمود: وقتى كه سفره پهن مى شود چهار
فرشته آن را احاطه مى كنند. همين كه بنده خدا (( بسم اللّه)) بگويد، فرشتگان به شيطان مى گويند: اى فاسق
! بيرون شو كه تو را تسلطى بر ايشان نيست . وقتى كه از خوردن غذا فارغ شوند و بگويند: (( الحمدللّه )) ،
فرشتگان به شيطان مى گويند: اينها مردمانى هستند كه خداوند به ايشان نعمت داده و شكر پروردگارشان را
به جا آوردند، و هرگاه (( بسم اللّه )) نگويد، فرشتگان به شيطان مى گويند: اى فاسق ! نزديك شو و با ايشان
غذا بخور، و چون سفره را جمع كنند و حمد خدا را نگويد، فرشتگان مى گويند: اينها گروهى هستند كه خداوند
به ايشان نعمت داده ولى از پروردگارشان فراموش كردند.)) (39)از اميرالمؤ منين (ع ) نقل شده است كه فرمود:(( براى كسى كه موقع غذا خوردن بسم اللّه بگويد، ضمانت مى
كنم كه از آن غذا اظهار ناراحتى نكند،))ابن كوّا پس از شنيدن اين مطلب عرض كرد، يا اميرالمؤ منين !من
ديشب غذايى خوردم ، با اين كه بسم اللّه گفته بودم مرا اذيت كرد.فرمود:(( احمق ! تو چند نوع غذا خورده
اى ، براى بعضى از آنها بسم اللّه گفته اى و براى بعض ديگر بسم اللّه نگفته اى .)) (40)از امام صادق (ع ) است كه فرمود:(( هركس فراموش كرد، براى هر نوع از غذا يك بسم اللّه بگويد، بايد بسم
اللّه على اوله و آخره .)) (41)از آن حضرت نقل كرده اند:(( هرگز دچار تخمه نشدم ، براى اين كه هيچ غذايى را شروع نكردم مگر آن كه بسم
اللّه گفتم و از غذا خوردن فارغ نشدم مگر آن كه الحمدللّه گفتم .)) (42)و نيز فرمود:(( براستى شكم وقتى كه سير شد، طغيان مى كند.)) (43)در حديث صحيح از آن حضرت نقل شده است كه فرمود:(( هرگاه سفره غذا حاضر شد و يك نفر از حاضران بسم اللّه
گفت ، براى همه ايشان كافى است .)) (44)از اميرالمؤ منين (ع ) نقل كرده اند كه به پسرش امام حسن (ع ) فرمود:(( پسرم ، لقمه اى از غذاى گرم و سرد
را نبايد بخورى و جرعه آب و هيچ نوشيدنى نبايد بياشامى ، مگر آن كه پيش از خوردن و آشاميدنى بگويى ؛
خدايا! در اين خوردن و آشاميدنم از تو درخواست مى كنم كه از ناراحتى آنها مرا ايمن دارى و بدان وسيله
مرا بر طاعت و ذكر خودت نيرومند سازى و توان شكرت را نسبت به آن مقدار كه در بدنم جايگزين كردى مرحمت
كنى و با نيروى آن بر عبادت خودت مرا وادارى و اجتناب صحيح از نافرمانى ات را بر دل بيندازى ! تو اگر
اين كار را بكنى از ناراحتى و ناگوارى آن در امانى .)) (45)
