كتاب آداب نكاح نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

كتاب آداب نكاح - نسخه متنی

ملامحسن فیض کاشانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

و نبايد آب را سر پا و در حالى كه به پهلو خوابيده بنوشد زيرا پيامبر (ص )
از آب خوردن سرپا نهى كرده است .

از آن حضرت نقل كرده اند كه آن بزرگوار، سر پا آب نوشيد،(58) شايد عذرى داشته است !
مى گويم :

در مكارم الاخلاق از امام باقر (ع ) رسيده است كه فرمود:

(( آب خوردن سر پا گواراتر و سالم تر است .)) (59)

از امام صادق (ع ) نقل كرده اند كه فرمود:

(( آب خوردن سرپا در روز، غذا را گوارا مى سازد، و آب خوردن
سرپا در شب باعث زرداب مى شود، و هركس شب آب بخورد و سه مرتبه بگويد: از زمزم و فرات بر تو درود باد!،
آب خوردن در شب به او ضررى نمى رساند.)) (60)

ابو حامد مى گويد: پايين ظرف آب را ملاحظه كنيد تا آب روى خودش نچكد و پيش از نوشيدن آب داخل ظرف را
نگاه كند و داخل ظرف آب آروغ نزند و در آن ندمد؛ بلكه ظرف را از دهانش با حمد خدا جدا سازد و با بسم
اللّه شروع كند.

پيامبر (ص ) پس از نوشيدن آب ، فرمود:

(( خدا را كه اين آب را به رحمت خود، گوارا و شيرين
قرار داد، نه به خاطر گناهان ما، شور و تلخ .)) (61)

هر چه در بين جمع گردانده مى شود بايد از سمت راست بگردانند. رسول خدا (ص ) شير آشاميدند، ابوبكر سمت
چپ او و عربى بيابانى طرف راستش و عمر در كنار او بود.

عمر عرض كرد:

ظرف شير را به ابوبكر بدهيد، اما
پيامبر به آن عرب داد و فرمود:

به ترتيب از راست .(62)

آن حضرت آب را در سه نفس مى آشاميد و در پايان خدا
را سپاس مى گفت .(63)

مى گويم :
در كتاب كافى از امام صادق (ع ) نقل شده است كه فرمود:

(( ممكن است فردى از شما آبى بنوشد كه خداوند بدان
وسيله بهشت را بر او واجب گرداند، سپس فرمود: او ظرف آب را مى گيرد و آن را به دهانش مى گذارد و بسم
اللّه مى گويد و پس از آن مى نوشد و از دهانش جدا مى كند در حالى كه ميل دارد و حمد خدا را مى گويد،
آنگاه دوباره بر مى گردد و مى نوشد و سپس از دهانش جدا مى كند و حمد خدا را مى گويد؛ سپس بر مى گردد و
مى نوشد و باز از دهانش دور مى كند و حمد خدا را مى گويد. در نتيجه خداوند بدان وسيله بهشت را بر او
واجب گرداند.)) (64)

/ 436