كتاب آداب نكاح نسخه متنی

و نيز فرمود:

(( هركه از ترس فقر و عائله مندى ازدواج را ترك كند از ما نيست .)) (222)

آن حضرت فرمود:

(( هر كه از شما توان مالى دارد، بايد ازدواج كند كه ازدواج براى فروهشتن چشم و حفظ
ناموس بهتر است و هركه توان مالى ندارد بايد روزه بگيرد كه روزه دارى مانع شهوت است .)) (223)

اين حديث
شريف دليل بر آن است كه علت ترغيب به ازدواج همان بيم از فساد در چشم و شهوت است .

در اين حديث روزه را باعث (( وجاء)) دانسته است . وجاء عبارت از كوبيدن خصيتين جوان نر به منظور از بين
بردن نرى اوست ، بنابراين به طور استعاره براى ناتوانى از آميزش - به وسيله روزه دارى - آورده شده است
.

پيامبر (ص ) فرمود:

(( هرگاه كسى كه دين و امانتدارى اش مورد رضايت شما بود به خواستگارى آمد، با ازدواج با وى موافقت
كنيد و اگر نكنيد روى زمين فتنه و فساد فراوان خواهد شد.)) (224)

و اين حديث شريف نيز علت و دليلى براى
تشويق و ترغيب به ازدواج به دليل بيم از فساد است .

و نيز فرمود:

((هر كه براى رضاى خدا ازدواج كند و براى خدا امكانات ازدواج شخصى را فراهم آورد،
استحقاق ولايت الهيه را پيدا مى كند.))(225)

و آن بزرگوار فرمود:

(( هر كس ازدواج كند، در حقيقت بخشى از دينش را تاءمين كرده است . بنابراين نسبت به
بخش ديگر آن بايد از خدا بترسد.)) (226)

اين حديث شريف هم اشاره دارد بر اينكه فضيلت ازدواج به خاطر آن است كه به منظور جلوگيرى از فساد از
مخالفت با آن دورى كنند و گويا آنچه بيشتر باعث فساد در دين شخص مى شود شهوت و شكم اوست و با تزويج
جلوى يكى از اين دو گرفته مى شود.

و نيز فرمود:

(( تمام اعمال فرزند آدم (با مردن ) گسسته مى شود بجز سه چيز - از جمله فرمود: - فرزند صالحى كه براى او
دعا كند. تا آخر حديث )) (227)

كه جز به وسيله نكاح ، فرزند صالح به دست نيايد
مى گويم :

از طريق خاصه نيز روايتى در كافى با اسناد خود از امام صادق (ع )، به نقل از پدرانش (ع ) نقل شده كه آن
حضرت مى گويد:

(( رسول خدا (ص ) فرمود: يك فرد مسلمان پس از اسلام هيچ بهره اى به دست نياورده است كه
بالاتر از همسر مسلمانى باشد كه هرگاه بر او نظر كند باعث شادمانى او گردد و هرگاه دستورى دهد اطاعت
كند و در غياب او، جان و مالش را حفظ كند.)) (228)