غزل 380 - آئ‍ی‍ن‍ه‌ ج‍ام‌ ‌ نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

آئ‍ی‍ن‍ه‌ ج‍ام‌ ‌ - نسخه متنی

ش‍م‍س‌ ال‍دی‍ن ‌م‍ح‍م‍د حافظ، مرتضی مطهری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

غزل 380




  • بارها گفته‌ام و بار دگر مي‌گويم
    در پس آينه طوطي صفتم داشته‌اند
    من اگر خارم و گر گل چمن آرايي هست
    دوستان عيب من بي‌دل حيران مکنيد
    گر چه با دلق ملمع مي گلگون عيب است
    خنده و گريه عشاق ز جايي دگر است
    حافظم گفت که خاک در ميخانه مبوي
    گو مکن عيب که من مشک ختن مي‌بويم



  • که من دلشده اين ره نه به خود مي‌پويم47
    آن چه استاد ازل گفت بگو مي‌گويم
    که از آن دست که او مي‌کشدم2) مي‌رويم
    گوهري دارم و صاحب نظري مي‌جويم
    مکنم عيب کز او رنگ ريا مي‌شويم
    مي‌سرايم به شب و وقت سحر مي‌مويم48
    گو مکن عيب که من مشک ختن مي‌بويم
    گو مکن عيب که من مشک ختن مي‌بويم



1) چنين است در اغلب نسخ، س ي : خدا گواست،

2) چنين است در نسخ قديمه مانند خ ق نخ ، ساير نسخ : که ميپرودم.



/ 519