غزل 422 - آئ‍ی‍ن‍ه‌ ج‍ام‌ ‌ نسخه متنی

گرفته ساغر عشرت فرشته رحمت
ز شور و عربده شاهدان شيرين کار
سلام کردم و با من به روي خندان گفت
که اين کند که تو کردي به ضعف همت و راي
وصال دولت بيدار ترسمت ندهند
بيا به ميکده حافظ که بر تو عرضه کنم
فلک جنيبه کش شاه نصره الدين است
خرد که ملهم غيب است بهر کسب شرف
ز بام عرش صدش بوسه بر جناب زده

اي که با سلسله زلف دراز آمده‌اي
ساعتي ناز مفرما و بگردان عادت
پيش بالاي تو ميرم چه به صلح و چه به جنگ
آب و آتش به هم آميخته‌اي از لب لعل
آفرين بر دل نرم تو که از بهر ثواب
کشته غمزه خود را به نماز آمده‌اي