غزل 433 - آئ‍ی‍ن‍ه‌ ج‍ام‌ ‌ نسخه متنی

اي که بر ماه از خط مشکين نقاب انداختي
تا چه خواهد کرد با ما آب1) و رنگ عارضت
گوي خوبي بردي از خوبان خلخ شاد باش
هر کسي با شمع رخسارت به وجهي عشق باخت163
گنج عشق خود نهادي در دل ويران ما
زينهار از آب آن عارض که شيران را از آن
خواب بيداران ببستي وان گه از نقش خيال
پرده از رخ برفکندي يک نظر در جلوه گاه
باده نوش از جام عالم بين که بر اورنگ جم
از فريب نرگس مخمور و لعل مي پرست
و از براي صيد دل در گردنم زنجير زلف
داور دارا شکوه‌اي آن که تاج آفتاب
نصره الدين شاه يحيي آن که خصم ملک را167
از دم شمشير چون آتش در آب انداختي