غزل 438
سبت سلمي بصدغيها فادي
نگارا بر من بيدل ببخشاي
حبيبا در غم سوداي عشقت
امن انکرتني عن عشق سلمي
تزاول آن روي نهکو بوادي1) 177
و روحي کل يوم لي ينادي
و واصلني علي رغم الاعادي
توکلنا علي رب العباد
تزاول آن روي نهکو بوادي1) 177
تزاول آن روي نهکو بوادي1) 177
1) درين غزل بعضي ابيات يا مصاريع بلهجه شيرازي قديم است، : «بوادي» يعني ببايد ديدن يعني «اي کسي کهبر من انکار کردي از عشق سلمي تو از اول آن روي نيکو را بايستي ديده باشي» ، - خ م: نوادي بجاي بوادي)،