غزل 446 - آئ‍ی‍ن‍ه‌ ج‍ام‌ ‌ نسخه متنی

به قصد جان من خسته در کمان داري
که سهل باشد اگر يار مهربان داري
برو که هر چه مراد است در جهان داري
چه غم ز ناله و فرياد باغبان داري
چه غم ز ناله و فرياد باغبان داري

به يادگار بماني که بوي او داري
توان به دست تو دادن گرش نکو داري
جز اين قدر که رقيبان تندخو داري
که گوش و هوش به مرغان هرزه گو داري
خود از کدام خم است اين که در سبو داري
که گر بدو رسي از شرم سر فروداري
تو را رسد که غلامان ماه رو داري
که همچو گل همه آيين رنگ و بو داري
قدم برون نه اگر ميل جست و جو داري
قدم برون نه اگر ميل جست و جو داري