غزل 469 - آئ‍ی‍ن‍ه‌ ج‍ام‌ ‌ نسخه متنی

غزل 469

1) چنين است در خ ، غالب نسخ: تفقدي،

2) چنين است در عموم نسخ قديمه، نسخ جديده: نکشد،

3) چنين است در

سودي ، ساير نسخ: زند، يا: زيد، و آن تصحيف است، - و رند بفتح را مهمله و سکون نون و در آخر دال مهمله

نوعي درخت خوشبو است و گويند عود يا مورد بري است، و حمي بکسر حاء مهمله و فتح ميم و در آخر الف که

بصورت ياء نوشته ميشود بمعني قرقگاه است يعني علف زاري که حکام براي چراي چهارپايان خود از غير منع

کنند و اتساعاً مطلق مواضعي که قرق و ممنوع از غير باشد، و در عرف شعر ار عرب غالباً بمعني محل اقامت

معشوق که دست هيچکس بدان نميرسد استعمال ميشود،