آهنگ كلى روايت بر اين است كه هر يك از زن وشوهر حق آميزش دارند.ونيز هر گاه يكى از آن دو خواستار شود, ديگرى به بهانه اين كه از باردار شدنهراس دارد, نمى تواند از اداى اين حق او سرپيچى كند. اما صحيحه, درباره حق بچهدار شدن هيچ سخنى نگفته است.كوتاه سخن آن كه, صحيحه موردى را بيان مى كند كه با انجام آميزش, بيم باردارىوجود داشته باشد. از اين رو, آشكارا مى گويد:بيم باردار شدن نبايد بهانه اى براى زير پاگذاشتن حق ديگرى باشد.بنابر اين فرزند خواهى, نه مورد سخن روايت است ونه مدلول آن.آنچه مدعاى فوق را تاءييد مى كند, سخنى است كه در تفسير على بن ابراهيم (اءبوصباح كنانى) آمده است كه امام صادق فرمود:برازنده مرد نيست كه از آميزش با زن خوددارى كند واو را در تنگنا بگذارد.وچنين است براى زن اگر او كودك شير خوارى داشته باشد وزن از او بخواهد; ولى وىبگويد: آماده نيستم; چون مى ترسم باردار شوى وبه فرزندم شيرى بدهى كه براى اوزيان دارد. وبر زن نيز حلال نيست كه از آميزش خوددارى كند وبگويد: مى ترسم كه باردار شوم وبه بچه ام شيرى را بدهم كه براى او زيان دارد پس هيچ يك نمى تواننداز اين امر بگريزند.اما اين حديث به اين دليل گواه مدعاى ياد شده است: (لاينبغى للرجل ان تمتنعمن جماع المراءه).ونظير اين سخن امام (ع) در آخرين حديث آمده: (وهذه المضارهفى الجماع على الرجل والمراءه) وآشكارا سخت گيرى هر يك بر ديگرى را ناپسندمى شمارد. پس باردارى ويا بيم از آن, نمى تواند مانع اين حق شود. واما اين كه هركدام از زن وشوهر حق بچه دار شدن دارند ياخير؟ سخن ديگرى است كه آيه وحديث ازآن سخن نمى گويند.
ياد آورى
حديث حلبى وكنانى در ديگر كتاب ها ومنابع نيز آمده است كه مى توانيدبدان رجوع كنيد.(وسائل الشيعه), ج 18015, باب 72 از ابواب احكام اولاد; وباب 102 از ابوابمقدمات نكاح, ج 13714.
ج
علاوه آن كه ج مرسله عياشى نيز آنچه را گفتيم تاييد مى كند. وى در تفسير خوداز (جميل بن دواج) نقل مى كند: از امام صادق (ع) در باره آيه: (تضار والده بولدها ولا مولود له بولده)پرسيدم. امام فرمود: مقصود آميزش است.(وسائل الشيعه), ج 18115, باب 72 از ابواب احكام اولاد, حديث 3.خلاصه سخن: نه آيه ونه رواياتى كه در دنباله آن آمده, هيچ كدام بر ثبوت حقى دلالت ندارد; نه براى شوهر عليه زن ونه براى زن عليه شوهر.
لطفا منتظر باشید ...
