(صوم يا روزه ) در لغت به معناى امساك ، خوددارى و ترك است ؛ بنابراين هر كس از چيزى امساك و خوددارى ورزد، از آن چيز روزه گرفته است .(1) چنان كه قرآن كريم ازقول حضرت مريم (س ) نقل مى كند كه فرمود:(اِنّى نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ اُكَلِّمَ الْيَوْمَ اِنْسِيّاً)(2) همانا من براى خداوند رحمان ، روزه نذر كرده ام و امروز باهيچ بشرى سخن نمى گويم .در شرع نيز منظور از روزه آن است كه براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب ازچيزهايى كه روزه را باطل مى كند، خوددارى نمايد.(قبل از م 1550) در اين بخش از كتاب به بيان احكام روزه خواهيم پرداخت .
مقدمه
روزه يكى از اركان پنجگانه اسلام است و در رديف واجباتى ازقبيل نماز، زكات ، حج و مانند آن قرار دارد.روزه ماه رمضان بر همه مسلمانان واجب شده است . ازجمله هدف هاى روزه ، دستيابى به تقوا، پالايش روح و تصفيه اخلاق از عادت هاى زشت وصفات ناپسند و سلامتى و تندرستى جسم است .رسول خدا(ص ) روزه را ميهمانى خدا خوانده است كه مهماندار آن خداوند و ميهمانش مؤ منان وبندگان اويند.(3) در اين ميهمانى ، مؤ منان بايد از خوردنى ها، نوشيدنى ها و جهات ديگرى كه شهوت هاى انسانى
لطفا منتظر باشید ...
