تفصيل احكام:
وجوب قيام ( ايستادن )
1 - واجب است نماز، در حال ايستاده وبدون تكيه كردن بر چيزىبجا آورده شود، البته اين در شرايط عادى است. اما شخص مريضوناتوان، هرطور كه بتواند نماز مىخواند؛ باتكيه بر چيزى يا نشستهياخوابيده
كه تفصيل آن در سطور بعدى ذكر مىشود.2 - قيام در موقع گفتن تكبيرة الاحرام وقيام پيش از ركوع كه قياممتصل به ركوع ناميده مىشود، ركن
است يعنى با ترك آن عمداًياسهواً، نماز باطل مىشود.3 - ولى قيام در حال خواندن حمد وسوره يا تسبيحات اربعه وقيامبعد از ركوع هر چند واجب است ولى ركن
نمىباشد وباترك آن اگرتنها از روى عمد باشد نماز باطل مىشود نه از روى سهو.جزئيات اين مسأله به شرح ذيل است:الف - نمازگزار در حاليكه قيام اوكاملاً تحقق يافته باشد، تكبيرةالاحرام مىگويد پس اگر در حال
بلند شدن باشد وهنوز كاملاً راستنايستاده باشد، تكبيرة الاحرام گفتن، صحيح نيست.ب - واجب است تلفظ تكبيرة الاحرام در وقتى پايان يابد كه او درحالت قيام كامل باشد پس اگر نمازگزار به
جماعت ملحق شود در وقتىكه امام جماعت در ركوع است واو تكبيرة الاحرام بگويد،بايد در هنگام تلفظ
تكبير كاملاً ايستاده باشد بعد براى ركوع خم شودواگر تلفظ حروف آخر تكبيرة الاحرام با خم شدن او
براى ركوع، همزمان شود، نماز باطل است.ج - اگر بعد از قرائت حمد وسوره، بنشيند وركوع را فراموش كندوبعد به ياد آورد، واجب است كه به طور
كامل وراست بايستد،سپس از حالت ايستاده به ركوع رود تا ركنيت قيام متصل به ركوعتحقق يابد، وصحيح
نيست كه از حالت نشسته، به صورت خميدهوكمانى بلند شود وخود رابه حالت ركوع قرار دهد بدون اينكه
كاملاًايستاده باشد.د - اگر حمد وسوره يا تسبيحات اربعه را از روى فراموشى درحالت نشسته بخواند وبعد به ياد آورد، اعاده
قرائت بر او واجبنيست ولى از جهت ركوع، واجب است كه بايستد. اگر چه احتياطاستحبابى مقتضى است كه در
حال قيام، حمد وسوره را هم از نوبخواند.ه - اگر قيام بعد از ركوع را فراموش كند واز حالت ركوع، مستقيماًبه سجده رود، نمازش صحيح است.4 - در شرايط طبيعى وعادى، همين كه راست بايستد، به گونهاى كهدر عرف قيام ناميده شود، قيام
وايستادن واجب تحقق مىيابد. تحققاستقرار )آرامش بدن( هم به اين است كه بدن واعضايش را حركتندهد.وجوب استقرار، در ميان فقها، مشهور وموافق احتياط واجباست. اما استقلال در قيام اين است كه برچيزى
تكيه نكند واين هممشهور وموافق احتياط مستحب است.