سوم - احكام سجده - فقه الاسلامی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

فقه الاسلامی - نسخه متنی

محمدتقی مدرسی؛ ترجمه: سرور دانش

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوم - احكام سجده

1 - بنابر احتياط واجب، سجده بايد به شكل معروف متداول بين‏مسلمانان انجام شود. پس افتادن از رو
برزمين وچسباندن شكم به‏زمين ودراز كردن پاها صحيح نيست، زيرا از نظر مسلمانان، سجده‏برآن صدق
نمى‏كند هرچند همه اعضاى هفتگانه هم به زمين گذاشته‏شده باشد.

2 - گذاشتن همه پيشانى بر زمين لازم نيست بلكه آن مقدارى كه درعرف سجده گفته شود كفايت مى‏كند.

معمولاً اگر به اندازه يك‏درهم از پيشانى را برزمين بگذارد، سجده تحقق مى‏يابد، واحوط اين‏است كه
به كمتر از يك درهم اكتفا نشود، اگر چه به اندازه بند انگشت‏وآن مقدار كه پيشانى روى مسواك ياچوب
قرار مى‏گيرد هم كافى‏است.

3 - لازم است پيشانى بطور مستقيم بر محل سجده نهاده شود وهيچ‏گونه حايل ومانعى در ميان نباشد. پس اگر
موى انبوهى‏برپيشانى باشد كه مانع چسبيدن پيشانى بر محل سجده شود يا در محل‏سجده چيزى باشد كه سجده
برآن صحيح نيست مانند پارچه وغيره،سجده صحيح نيست اما در ساير اعضاى ششگانه سجده‏اين شرط وجود
ندارد واگر حايلى هم در ميان باشد، سجده‏صحيح است.

4 - محل سجده بايد طورى باشد كه پيشانى روى آن استقرار يابدوآرام بگيرد. پس اگر خاك ياگل به قدرى سست
باشد كه پيشانى بر آن‏آرام نگيرد، سجده صحيح نيست واگر سفت باشد كه پيشانى برآن‏استقرار پيدا كند
اشكال ندارد.

5 - اگر به پيشانى خاك يا گل بچسبد، بنابر احتياط براى سجده دوم‏آنرا بايد پاك كرد.

6 - در حالت عادى بايد در هنگام سجده كردن، باطن دوكف دست،روى زمين گذاشته شود. اما در شرايط اضطرارى
پشت دست هم‏اشكال ندارد واگر يك يا هردو دست نمازگزار قطع شده باشد،نزديكترين قسمت باقيمانده را
بايد بر زمين بگذارد.

7 - احتياط واجب اين است كه كف دست را به صورت پهن‏وگشاده، برزمين نهد پس در شرايط عادى، نهادن تنها
سر انگشتان‏يا نهادن دست مشت شده كفايت نمى‏كند.

8 - اما زانوها، نهادن مسمّاى آن برزمين كافى است.

9 - نسبت به دو انگشت بزرگ پاهم بنابر اقوا، چه روى آنها برزمين‏گذاشته شود ياپشت آنها يايكطرف آنها
كافى است اگر چه احوط اين‏است كه سر دو انگشت بر زمين نهاده شود. اگر كسى انگشت بزرگ‏پايش مقطوع يا
كوتاه باشد، ساير انگشتان خود را برزمين بگذارد،واگر همه انگشتان او قطع شده باشد باقى مانده پايش
را برزمين بنهد.

10 - اگر انگشت پايش را در هنگام سجده حركت دهد، پس اگرحركت ساده باشد كه با طمأنينه وآرام بودن بدن
منافات نداشته باشداشكال ندارد، واگر باطمأنينه منافات داشته باشد ولى ذكر را بعد از آرام‏گرفتن،
اعاده كرده باشد بازهم اشكال ندارد، اما اگر ذكر را اعاده نكرده‏باشد احوط اعاده نماز است.

11 - اگر نماز گزار پيشانى خود را برروى چيزى بگذارد كه سجده‏برآن صحيح نيست، برخى از فقها گفته‏اند
كه واجب است بدون اينكه‏سرش را بلند كند، پيشانى را به سوى چيزى كه سجده برآن صحيح‏است بكشاند، ولى
اقوا اين است كه جايز است سر را بلند كند وبرجاى‏درست بگذارد واين باعث اضافه شدن سجده نمى‏شود
ونمازش - ان‏شاء اللَّه - صحيح است زيرا حقيقت سجده خم شدن به زمين به قصدتعظيم است نه صرف گذاشتن
وبرداشتن پيشانى.

12 - اگر در هنگام نماز، آنچه سجده برآن صحيح است، مفقود شودبنابر احوط نماز را باسجده برهرچيزى كه
امكان دارد، تمام كند وسپس‏اعاده نمايد. البته اين در صورتى است كه وقت نماز، وسعت داشته‏باشد اما
اگر وقت، تنگ باشد، برلباسش يامعدن ياپشت دستش سجده‏كند.

13 - اگر بعد از نماز ياحتى بعد از سر از سجده برداشتن، متوجه‏شود كه برچيزى سجده كرده است كه سجده
برآن صحيح نبوده‏است، بگذرد ونمازش صحيح است اما اگر در حالى متوجه شود كه‏او در سجده است پس اگر
بتواند بايد پيشانى را برچيزى بگذارد كه‏سجده برآن صحيح است، وگرنه در صورت وسيع بودن وقت، نماز
راتمام كند سپس آن را اعاده نمايد واگر وقت تنگ است، برهرچه امكان‏دارد سجده نمايد و نمازش صحيح
است.

14 - اگر بطور غير ارادى، سر از زمين برداشته شود، دوباره سربرسجده بگذارد وسجده خود را تمام كند
وچيزى براو نيست وهردويك سجده محسوب مى‏شود.

15 - اگر نماز گزار از خم شدن كامل براى سجده عاجز باشد، به‏اندازه ممكن بايد خم شود ومهر را بالا
بياورد و بر پيشانى‏اش بگذارد،واگر از اين كار هم عاجز باشد، بجاى سجده باسر اشاره كند، واگر
اين‏هم براى او مشقت داشته باشد، باچشم اشاره كند وگرنه در قلبش نيت‏نمايد.

16 - برچيزى كه بدن روى آن آرام نمى‏گيرد، نماز صحيح نيست‏مثل اسفنج نرم، ياكيسه‏هاى هوا، وبالشهاى
پَرِ خيلى نرم، وخاك نرم‏كه دست وپا در آن فرو مى‏رود، وتوده‏اى از خرمن گندم وجو ومانندآنها.

17 - اگر هردو سجده را باهم يايك سجده را فراموش نمايد وقبل ازآنكه وارد ركوع ركعت بعدى شود،
بيادآورد، باز گردد وفراموش شده‏را بجا آورد، اما اگر در اثنا يابعد از ركوع متوجه گردد،اگر فراموش
شده يك سجده باشد، به نمازش ادامه دهد وسجده‏فراموش شده را بعد از سلام فوراً قضاكند، واگر فراموش
شده،هردوسجده باشد، نماز باطل شده است.

اگر همين حالت در ركعت اخير نماز اتفاق بيفتد، اگر قبل از سلام‏دادن، متوجه شود، سجده فراموش شده را
بجا آورده ونماز را تكميل‏كند، اما اگر بعد از سلام دادن متوجه گرديد، پس اگر فراموش شده دوسجده
بوده واو چيز باطل كننده نماز را هم انجام داده است، نماز اوباطل مى‏شود، ولى اگر باطل كننده‏اى را
انجام نداده است بنابر اقوا،دوسجده فراموش شده را بجا آورده وتشهد را بخواند وسلام دهد ودوسجده سهو
بجا آورد ونمازش صحيح است ولى بنابر احتياطاستحبابى، نماز را اعاده كند. اما اگر فراموش شده يك سجده
بوده‏است، آن را بعد از سلام قضا كند ونمازش صحيح است.

/ 106