اسلام و کثرت گرایی دینی نسخه متنی

اكثريت متكلمان مسيحي و حتي كاتوليك ها تقبيح شده است.

در اين زمينه در سنت اسلامي مسأله به شكل ديگري طرح شده است. مسلمانان مانند مسيحيان براي رستگار شدن صرفاً به عمل صالح اكتفا نمي کنند. از متون اسلامي چنين برمي آيد كه انسان صرفاً با تلاش خود، بدون در نظر گرفتن لطف خدا راه به جايي نمي برد.

در صحيفه سجاديه(1) مكرراً به اين مسأله اشاره شده كه عمل صالح بدون ايمان هيچ پايه اي ندارد. زيرا ايمان معيار شناختي به وجود مي آورد كه به وسيله آن خير نهايي درك شده و نيت انجام آن عمل نيك به وجود مي آيد. خداوند با رحمت خود به وسيله همين جهتگيري و همين نيت، بندگانش رابه سوي خود مي كشاند. ولي ايمان چيزي بيش از پذيرفتن باورها و اعتقادات است. ايمان، تمايل معنوي براي سير به سوي خداست، تسليم كامل در برابر اراده اوست. رستگاري در اسلام حركت روحي به سوي خداست، حركتي كه مبين تحصيل صفات خدايي است و هدفش لقاء الله است. براي رسيدن به اين هدف خداوند ايمان و عمل صالح مطالبه كرده است. اين مسأله، در اين دوره به معني تصديق اسلام و عمل بدان است، همان طور كه به آخرين پيامبر برگزيده اش وحي شده است. به هر حال، ايمان و عمل صالح بدون لطف خدا و به تنهايي براي رسيدن به سعادت و رستگاري كارساز نيستند.

کثرت گرايي غير فروکاهشي اسلام، باكثرت گرايي جان هيك و کثرت گرايي غير انحصار رينر(2) با توجه به نقش جهل از سه جنبه قابل ملاحظه است:از نظر هيك، هر يك از اديان بزرگ بدون توجه به تفاوتهايي كه در آنها وجود دارد، تبيين نهايي يك ايمان است. اين ايماني نهايي به زبان بشري قابل

1 - Zayn al – A idin Sahifat al- Sajjadiah t William Chittick London: Mohammadi T ust 1989

2 - Rahne