اسلام و کثرت گرایی دینی نسخه متنی

ايجاد مي کنند و از آنجا كه افراد جامعه داراي انديشه هاي متفاوت ديني هستند، دين بايد از قلمرو عمومي حذف شود. سكولآريسم نتيجه بلاواسطه ليبراليسم سياسي است. تفاوت در اعتقاد ديني مانند تفاوت سليقه اي و يا تفاوتهاي زيبايي شناختي تلقي مي شود. بعد اجتماعي دين مغلوب بعد شخصي دين مي شود. اين نگرش نسبت به دين در مورد فلسفه کثرت گرايي ديني مورد ادعاي هيك و اسميت نيز منعكس شده است، زيرا از نظر آنها تفاوتهاي ديني به منزله تفاوتهاي فرهنگي در ابراز عقيده و ايمان است. همه اديان متضمن تغيير و تبديل افراد از خود محوري به سوي واقع محوري مي باشند، و شيوه هاي انجام اين تغيير در اديان مختلف امري عرضي است. طبق کثرت گرايي ديني فروكاهشي مرجح دانستن شيوه هاي دين بودا، دين يهودي و اسلام نبايد بر اساس استدلال عقلي صورت گيرد، زيرا اين موضوع صرفاً امري احساسي و عاطفي است كه از تربيت فرهنگي افراد تعين مي يابد. در نتيجه كثرت گرايان فروكاهشي مانند ليبرالهاي سياسي ابعاد اجتماعي دين را دست كم مي گيرند. ليبرالها امور بويژه ديني را به دليل فقدان منافع مشترك از مباحث عمومي خارج مي کنند، و كثرت گرايان فروكاهشي براي امور بويژه ديني اهميت و ارزش شناختي و عملي قائل نيستند، زيرا آن را يك ميل و ترجيح شخصي مي دانند.

ليبراليسم و کثرت گرايي فروكاهشي هر دو موضع خود را بي طرف اعلام مي کنند، درحالي كه در واقع هر دوي آنها نظامهاي مختلف ديني اعتقادي و عملي را طرد مي کنند. (در برخي از موارد ما اين كنار گذاشتنها را تحسين مي کنيم. هيچ كس نبايد با اين حقيقت مخالفت كند كه ادياني كه در آنها قرباني انسان، بخشي محوري است در جامعه ليبرال سركوب مي شوند.) هر چند هيك در اعتقادات بسيار متنوع به نوعي سازگاري پنهاني قائل است، اعتقادات