تاءكيد پيامبر9 در معرفى اهل بيت - اصول پنجگانه اعتقادی نسخه متنی

آيه تطهير در خانه (ام سلمه ) فرود آمده است و هنگام نزول آيه ، حضرت على ، حضرت فاطمه ، امام حسن و امام حسين (:) نزد پيامبر(ص ) بوده اند.

ام سلمه مى گويد : من بر درگاه خانه نشسته بودم ؛ پس از نزول آيه تطهير، از رسول خدا پرسيدم : آيا من از (اهل بيت ) نيستم ؟ پيامبر(ص ) به گونه اى پاسخ داد كه من غمگين نشوم . فرمود: تو بر خير هستى ، تو از همسران رسول خدا هستى .(37)

گروهى از اصحاب و شخصيت هاى سرشناس كه نزول آيه را بدين شيوه روايت كرده اند، عبارتند از:

عبدالله بن عباس ، عمربن ابى سلمه فرزند خوانده رسول خدا، ابوسعيد خدرى ، سعدبن ابى وقاص ، انس بن مالك و....(38)

اين گروه از اصحاب ، همه متفقند كه آيه تطهير، در منزل (ام سلمه ) فقط در شاءن پنج تن نازل شده و هيچ يك از زنان پيامبر(ص ) مشمول اين آيه نيستند.

تاءكيد پيامبر9 در معرفى اهل بيت

پس از نزول آيه تطهير، پيامبر گرامى (ص ) در معرفى اهل بيت سخت اهتمام ورزيد تا مسلمانان بدانند منظور از اهل بيت چه كسانى هستند و در آينده كسى به ناحق ، خود را از اهل بيت به حساب نياورد. بدين جهت ، آن حضرت تا چندين ماه ، هر روز هنگامى كه براى اقامه نماز صبح از منزل خارج مى شد، قبل از نماز صبح به در خانه على (ع ) مى آمد و مى فرمود: درود بر شما اى اهل بيت ، به درستى كه خداوند خواسته است پليدى را از شما خاندان نبوت دور كند و شما را پاك گرداند.(39)

اين رفتار رسول اكرم (ص ) در انظار جمعى از اصحاب صورت مى گرفت و بسيارى از آنان كه شاهد رفتار پيامبر در معرفى اهل بيت بوده اند آن را روايت كرده اند.

(عبدالله بن عباس ) مى گويد :

من مدت نه ماه شاهد اين عمل رسول خدا(ص ) بودم .

(هلال بن حارث ) كه به دست رسول خدا آزاد شد، گفته است :

من مدت هشت ماه كه در مدينه بودم ، مراقب اين عمل پيامبر بودم .(40)

(ابو برزه صحابى ) مدّت هفت ماهى را كه در مدينه بوده است ، روايت كرده و (انس بن مالك ) اين مدّت را شش ماه ذكر كرده است .(41)

آيه ولايت

(اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللّه وَ رَسوُلُهُ وَالَّذينَ آمَنوُا اَلَّذينَ يُقيموُنَ الصَّلوةَ وَ يُؤ توُنَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعوُنْ)(42)

همانا ولى امر شما، خداوند ، پيامبرش و كسانى هستند كه ايمان آورده اند، آنان كه اين ويژگى را دارند نماز را به پا مى دارند و در حال ركوع ، زكات مى دهند.

در كتب شيعه و اهل سنت از قول اصحاب سرشناس و بزرگوارى مانند ابن عباس و ابوذر غفارى در تفسير شاءن نزول اين آيه ، چنين نقل شده است :

روزى يكى از بينوايان مدينه وارد مسجد رسول خدا(ص ) شد و از بينوايى و فقر خود شِكوه كرد، از مردم كمك خواست . كسى به درخواست آن بينوا پاسخ نگفت ؛ على (ع ) در حالى كه به ركوع رفته بود، با اشاره ، او را به سوى خود فرا خواند و انگشتر خود را به او داد.

هنوز هيچ يك از حاضران از مسجد بيرون نرفته بودند، كه جبرئيل (ع ) از جانب خداوند آيه فوق را براى پيامبر آورد.

نكته ديگر آن كه ، ولايت به معناى محبت و دوستى ، نصرت و يارى و تصرف و سرپرستى آمده است ؛ اما در آيه مذكور خداوند براى امت اسلامى اشخاصى را به عنوان (ولى ) معرفى فرموده كه ولايت بر امت را منحصر به آنان دانسته است ؛ و مى دانيم كه مقصود از كلمه (ولى ) در اين آيه نمى تواند معناى دوست و ياور باشد.