عمار در نبردهاى عصر رسالت - اسوه های نظامی صدر اسلام نسخه متنی

خاندان ياسر، نشانه صبر و حق بودند. پيامبر(ص ) به آنان فرمود :

خاندان ياسر! پايدارى كنيد. جايگاهتان بهشت است . اى قريش ! از عمار چه مى خواهيد؟! عمار با حق است و حق با عمار، هر كجا كه باشد!(213) و آنگاه كه مشركان عمار را در آتش افكندند، فرمود :

اى آتش ! بر عمار سرد و سالم بشو، همانگونه كه بر ابراهيم سرد شدى !

در نتيجه آتش صدمه اى به او نرساند.(214) درباره فضايل عمار، روايات فراوانى از معصومين : آمده است كه مضمون برخى از آنها چنين است :(او عـاشـق وفـادار پـيـامـبـر(ص ) بـود. لبيك گوى اميرمؤ منان (ع ) و حضرت فاطمه (س ) در مـظـلومـيـت هـا بود؛(215) پاكيزه پاك شده بود؛(216) داراى خير فراوان و نـورى تـابـنـده و اجـر عـظـيـم بـود؛(217) سراپا ايمان بود؛(218) فقيه بـزرگـى (219) بـود كـه فـقط به رضاى خدا مى انديشيد،(220) او به دسـت گـروه سـتـمـگـر كـشـتـه مـى شـود(221) و قاتل او در جهنم است .(222) فـضـايل عمار، فرزند و برادر شهيد، سردار اسلام و صحابى بزرگ بى شمار است و در اين درس ، تنها مرور كوتاهى به نقش او در جنگ ها خواهيم داشت .

عمار در نبردهاى عصر رسالت

عـمار در بسيارى از غزوه ها و سريه ها حضور فعال داشت از جمله : شركت در سريه عبدالله بن جـحـش و پـيـروزى بر كاروان قريش ،(223) حضور در غزوه عشيره ،(224) شـركـت در جـنـگ بـدر و كـشـتـن يـكـى از شـجـاعـان دشـمـن (225)، حـضـور فـعـال در غـزوه ذات الرقـاع و فـرار نـفـوذى هاى دشمن با شنيدن صداى عمار،(226) شـركـت در جـنـگ تـبـوك و اجـراى فـرمـان پـيـامـبـر(ص ) در مقابله با جنگ روانى منافقان در بين مـسـلمـانـان (227)، عـمـار در سـال شـشـم هـجـرى حـامـل نـامـه پـيـامـبـر(ص ) بـه فـرمـانـرواى شـام بـود كـه بـه اسـلام دعـوت گر+++ديد.++(228)

عمار در عصر امامت

پـس از رحـلت پـيـامـبـر(ص ) ، تـعـداد اندكى از اصحاب بودند كه تنها امام على (ع ) را وصىّ رسول خدا(ص ) مى دانستند و با ابوبكربيعت نكردند. عمار يكى از آنان بود كه پس از جريان سقيفه و مراجعه به امام على (ع ) و حضرت فاطمه (س ) و حسنين 8 به خانه هاى بدريون ، به نداى مظلوميتشان پاسخ داد.(229) و تا هنگام شهادت به آن حضرت وفادار ماند.

نقش عمار در حكومت خلفا قابل توجه است . زيرا با مشورت اميرمؤ منان (ع ) از هر اقدامى كه به نـفـع اسـلام و مـسـلمـانـان بـود، مـضـايـقـه نـمـى كـرد. از جـمـله : حـضـور او در فـتـح يـمـامـه و قـتـل مـسـيـلمـه كـذّاب و پـيـروزى مـسـلمـانـان و نـيـز پـذيـرش اسـتـانـدارى كـوفـه در سـال 21 هـجـرى در زمـان خـليـفـه دوم كـه پـس از يـكـسـال ، بـا سـعـايـت كـوفـيـان عزل و ابوموسى اشعرى به جاى او نصب شد.(230) عـمـار بـه سوء استفاده ها و مفاسد دستگاه عثمان اعتراض كرد كه منجر به دستگيرى و شكنجه و مضروب كردن وى شد. عمار را به حالت بيهوشى به خانه ام سلمه همسر پيامبر(ص ) بردند. عـايـشـه كـه او را در آن حـال ديـد ، بـه كـار خـليـفه اعتراض كرد و پخش خبر شكنجه عمار موجب تشديد مخالفت عمومى عليه عثمان گشت .(231) پس از تبعيد و رحلت ابوذر در ربذه ، عثمان از كنايه ها و اعتراض هاى عمار در امان نبود. از اين رو،