بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
مقصود اين است كه عملتان چقدر صوابتر باشد و حقانيت بيشترى داشته باشد: ( " و انما الاصابه خشيه الله " ) اصابت بستگى دارد كه تا چقدر توام با خداترسى باشد كه خداترسى دنباله خداشناسى است. ( اعرفكم بربه اخوفكم منه " يا " اخوفكم من ربه اعرفكم به ) هر كس خدا را بيشتر بشناسد عظمت الهى را بيشتر درك مى كند و خوف خدا را بيشتر دارد . " والنيه الصادقه " و صدق نيت كه به همان خلوص برمى گردد . بعد فرمود : ( " الابقا على العمل حتى يخلص اشد من العمل " ) باقى ماندن بر عمل كه خالص بماند از خود عمل سخت تر است يعنى بسا هست انسان در حين عمل عمل را خالصا مخلصا انجام مى دهد ولى بعد از عمل آن را از خلوص مى اندازد مثل اينكه بعد در ميان مردم بازگو مى كند براى اينكه مردم او را ستايش كنند . بعد فرمود:" الا و العمل الخالص الذى لاتريد ان يحمدك عليه احد الا الله" عمل خالص آن عملى است كه تو نخواهى كسى جز خدا تو را بر آن عمل ستايش كند جز از خدا انتظار ستايش نداشته باشى. اگر عملى انجام دهى يك گوشه كوچك چشمت هم به اين باشد كه مردم هم تو را خوب بدانند آن عمل عمل خالص نيست . بعد فرمود : ( " و النيه افضل من العمل الا و ان النيه هى العمل " ) . (1) نيت عمل از خود عمل افضل است يعنى روح عمل از اندام عمل مهمتر است . 1. حديث عجيبى است . احاديث ديگرى داريم به اين مضمون كه " نيه المومن خير من عمله " نيت انسان از عملش فاضلتر است . عمل انسان مثل خود انسان است . انسان شخصيتى دارد و شخصى . شخصيت انسان به ملكات و معارف انسان است و خلاصه به روح انسان است و شخص انسان به همين تن انسان است كه تن آدمى شريف است ولى به جان آدميت . عمل انسان هم همين جور است روحى دارد و اندامى شخصيتى دارد و شخصى . روح و شخصيت عمل انسان نيت انسان است اندام عمل انسان پيكر عمل است خم شدنها راست شدنها رفتنها سفركردنها و امثال اينها .
لطفا منتظر باشید ...
