بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
در آيه پيش كه فرمود : " ( لاتخرجوهن من بيوتهن )" گفتيم خود اين كلمه اشعار دارد كه زن در مدت عده كه مرد متعهد و عهده دار سكنا و نفقه و همه چيز اوست[ بايد مانند گذشته زندگى كند] . وقتى قرآن مى فرمايد :اينها را از خانه خودشان بيرون نكنيد مقصود اين است كه اين خانه مال اوست همان طور كه قبل از طلاق در اين خانه بوده است به همان وضع و به همان حال باقى بماند و در اين جهت دو نكته مورد نظر است . يكى اينكه مرد نگويد ما حداقل وظيفه را انجام مى دهيم ما مدت حدود سه ماهى كه اين زن بايد اينجا باشد وظيفه داريم جايى به او بدهيم مى رويم در گوشه اى از همين منزل يك اتاقى به او مى دهيم مى گوييم همين جا باش بعد هم يك غذاى بخور و نميرى به او مى دهيم لباس هم به قدر احتياج به او مى دهيم مثل يك آدم بيگانه . قرآن مى گويد :در مدت عده در همان حد كه قبلا زندگى مى كرده است زندگى كند . اين از يك جهت احترامى است به آن زن كه تحقير نشود . يك جنبه ديگر قضيه اين است كه اساسا اين عده و سكناى در زمان عده در همان جاى اولى براى اين است كه وسيله اى باشد براى آشتى چون گفتيم طلاق " ابغض الحلال " است قرآن مى خواهد حتى الامكان مفارقت حاصل نشود و يكى از امكاناتى كه اسلام براى بازگشت به وجود مىآورد همين وضع سكونت زن در مدت عده در خانه است . و عجيب اين است كه با اينكه زن در مدتى كه مطلقه است همسر نيست گو اينكه بعضى از احكام زوجيت باقى است ولى مخصوصا در روايات دارد ( در تفسير الميزان مخصوصا اين حديث را نقل كرده است ) كه زن مى تواند در اين مدت خودش را بيارايد براى اينكه بار ديگر در دل اين مرد نفوذ پيدا كند و قضيه به حالت اول بازگردد .
لطفا منتظر باشید ...
