بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
اين يك خيالى است كه به شكلهاى مختلف براى افراد بشر پيدا مى شود يعنى يك تخيل شيطانى است و يك مايه فريبى است كه به عناوين مختلف در اذهان پيدا مى شود . قرآن اين مطلب را در سوره ياسين و در جاهاى ديگر نيز يادآورى فرموده است . از آن جمله اين است كه وقتى دستور مى رسيد كه بر فقرا انفاق كنيد عده اى انفاق را محكوم مى كردند و مى گفتند به مثل امروز فارسى ما خدا مورچه را ديده كه كمرش را اينقدر باريك كرده است . خدا اينها را مى شناخته كه چه آدمهاى بدى هستند و لايق و شايسته نيستند كه اينها را گرسنه و برهنه نگه داشته است . اگر اينها چنين لياقتى مى داشتند خدا خودش مى داد چرا ما بدهيم مگر از خزانه خدا كم مىآمد كه به اينها بدهد چرا ما بدهيم ؟ و إذا قيل لهم انفقوا مما رزقكم الله قال الذين كفروا للذين امنوا انطعم من لو يشاء الله اطعمه إن انتم الا فى ضلال مبين .(1) خلاصه اينها ملاكات مادى دنيوى را كافى براى ملاكات اخروى مى گرفتند . بهره مند بودن هرچه بيشتر از ماديات را دليل بر اين مى گرفتند كه اگر جهان ديگرى هم باشد اگر معنويتى باشد و اگر تقربى به خدا باشد در آنجا هم باز همين اشخاص پيشتر و جلوتر خواهند بود . اصلا اينكه خدا اينقدر به ما داده دليل بر اين است كه خدا ما را بيشتر دوست دارد و ما در نزد او مقربتر هستيم و بنابراين اگر دنياى ديگرى هم باشد مطلب از همين قرار خواهد بود . 1. يس . 47
لطفا منتظر باشید ...
