سخن مرحوم مقدس اردبيلى
در ميان علما چند نفر هستند كه به زهد و ورع و تقوا و عدالت بى خدشه ضرب المثل اند . يكى از اينها مرحوممقدس اردبيلى ( ملا احمد اردبيلى ) است . او مرد بسيار عالمى است و در فقه از او به عنوان " محقق اردبيلى
" ياد مى شود
ايضاح فخرالمحققين را شرح كرده است و تا اندازه اى معقول و منقول هر دو را خوانده است .گويا مدتى در شيراز نزد محقق دوانى تحصيل مى كرده است و بعد به نجف رفت . نجف را بعد از شيخ طوسى
محقق
اردبيلى احيا كرد . اين حوزه اى كه تا عصر ما بوده و هست و دعا كنيم خداوند باز هم حفظش كند كه الان با
خطر بزرگى مواجه است
به يك اعتبار بعد از هزار سال و به يك اعتبار بعد از حدود پانصد سال مى خواهند
منحلش كنند براى بار دوم محقق اردبيلى آن را احيا كرد . وى معاصر با صفويه است و شاه عباس خيلى اصرار
كرد كه ايشان را به اصفهان بياورد . همين مسجد شاه را كه مى ساختند
گفت من مى خواهم كه اعدل و اعلم
علما در اينجا نماز بخواند
و شيخ بهايى با عده اى رفتند نجف و او را انتخاب كردند
هر كارى كردند به
ايران نيامد و با نيامدن خودش حوزه نجف را حفظ و نگهدارى كرد . مردى بوده در نهايت زهد و ورع و تقوا و
بحق به او كراماتى نسبت داده اند و نقل كرده اند . در عين حال مى گويند از همين مرد پرسيدند ( يك مرد
عارف به خود و خودشناس و خداشناس اين طور جواب مى دهد ) اگر شما در جايى قرار بگيريد كه در آنجا يك زن
اجنبى زيبايى باشد و خلوت مطلق
احدى غير از خدا اطلاع نداشته باشد و از عاقبتش صددرصد مطمئن باشيد
چه مى كنيد ؟