بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
بعد اين آيات عاد و ثمود و فرعون مىآيد ولى در آخر دوباره سوره به اول خودش برمى گردد . گفتند چگونه اين سوره سوره جد شما حسين بن على است ؟فرمود آن آيه آخرش را ببينيد يعنى مصداق اين آيه امام حسين بود .خدا به زبان تكوين و به زبانى كه مصداق ظاهر واضح اين آيه او بود[ اين سخن را فرمود ] امام حسين در كربلا به اين نداى الهى پاسخ مى گفت يعنى از در و ديوار صداى حقيقت بلند بود : اى حسين اى داراى اين آرامش و طمانينه الهى چون به مقام طمانينه الهى رسيده اى ديگر هيچ چيزى تو را تكان نمى دهد هيچ ناراحتى و سختى و مصيبتى تويى آن كسى كه به آن مقام رسيده اى كه خدا به تو مى گويد : ما تو را پسنديده ايم و تو ما را . تو اكنون در گروه بندگان خاص من وارد شو . حال حسين مى خواهد به گروه كدام بندگان وارد شود ؟معلوم است در گروه افراد مثل پيامبر و على و فاطمه و الا در گروه بندگان بود و با يك گروه از بندگان در حال جنگ بود. اما بندگان من آنهايى كه ديگر بنده هيچ چيزى نيستند . ( و ادخلى جنتى ) .اينجا كه در اين آيه مى فرمايد : " ( راضيه مرضيه )" اين سخن خداست در اين آيه سخن خود اباعبدالله عين همين سخن است . آخرين سخن اباعبدالله كه از وجود مقدسش شنيدند يعنى مقارن با آخرين مقاومتش مقارن با آن لحظه اى كه ديگر مقاومتش پايان پذيرفته بود يعنى لحظه سقوط از مركب مقارن با اينكه از مركب به روى زمين مى افتد اين است اين آهنگ از زبان مباركش شنيده مى شود كه فرمود: ( رضى بقضائك و تسليما لامرك لامعبود سواك يا غياث المستغيثين ).و لا حول و لا قوه الا بالله العلى العظيم
لطفا منتظر باشید ...
