لطفا منتظر باشید ...
تجسم اعمال
همين طور كه بعضى مفسرين از جمله آقاى طباطبايى سلمه الله فرموده انداين آيه جز آياتى است ( كه
دلالت بر تجسم اعمال مى كند
ما آيات زيادى در اين زمينه داريم ) . مساله تجسم اعمال يكى از اصول معارف اسلامى در باب معاد است
و
آن اين است كه هر عملى كه از انسان در اين دنيا سر مى زند
دو وجهه و دو چهره دارد . شايد تعبيرى رساتر
از اين نيست كه بگوييم هر عملى دو چهره دارد : يك چهره چهره دنيايى و به اصطلاح حضرات چهره ملكى
و يك
چهره ديگر چهره آخرتى يا چهره ملكوتى . نه تنها اعمال انسان اينچنين است
هر چه در اين عالم هست
اينچنين است .هر چه در دنيا وجود دارد دو چهره اى است : چهره اى دنيايى و چهره اى غيبى و آخرتى . از چهره دنيايى امرى
است فانى
زايل
از بين رونده
و از چهره آخرتى يا چهره ملكوتى امرى است باقى و زايل نشدنى
خواه عمل
عمل صالح باشد و خواه گناه باشد
عمل در مجموع جهان از بين نمى رود
در مجموع جهان هيچ چيزى معدوم
نمى شود .
ما در دنيا چنين خيال مى كنيم
مى گوييم اشيا پى درپى موجود مى شوند و معدوم مى شوند . از اين چهره كه
نگاه كنيم همين طور است . ولى علم از يك طرف
فلسفه از يك طرف
دين از طرف ديگر و حتى مى شود گفت كه
عرفان و اشراق از طرف چهارم
هر چهار تا از چهار نقطه مختلف كه شروع كرده اند
رسيده اند به اينجا كه
على رغم آنچه كه انسان در ظاهر مى بيند كه اشيا نيستند و موجود مى شوند و بعد معدوم مى شوند
هيچ چيز
معدوم نمى شود
معدوم شدن در عالم نيست
همه معدوميتها امر نسبى است
يعنى يك معدومى كه به طور مطلق
معدوم بشود در دنيا وجود ندارد .
