بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
آنگاه گفته اند اينجا كه قرآن مى گويد: " ( وقودها الناس و الحجاره )" انسانها و سنگها مايه هاى احتراق هستند اين سنگها يعنى انسانها آنجا كه مى گويد انسانها يعنى انسانها با آن جسمشان انسانها با آن اعمال تجسم يافته شان ولى آن آتش منحصر به آتش جسمانى نيست : " والحجاره " و دلهاى سنگشان ." ( يا ايها الذين امنوا قوا انفسكم و اهليكم نارا وقودها الناس و الحجاره عليها ملائكه غلاظ شداد ) " بر آن آتش از فرشتگان خشن و قوى مسلطاند " ( لايعصون الله ما امرهم )" سنت الهى و امر الهى و جريان كار الهى را يك ذره تخطى نمى كنند آن ناموس الهى كه بايد اجرا شود بدون تخطى به وسيله آنها اجرا مى شود و هر چه كه در دستور خلقت و قضا و قدر الهى به آنها امر شود كه اجرا شود آنها فقط مامور اجرا هستند و جز اين چيزى نيست .پس اين آيه به تناسبى كه در آيه پيش سخنى از زنان پيغمبر بود يكمرتبه خطاب به عموم مومنين كرد و آن مساله مسووليت نهايى اى كه انسانها در برابر خودشان و در برابر خاندانشان دارند[ مطرح كرد كه] خود را نگه داريد خود را آنچنان بسازيد كه چنين عاقبتى نداشته باشيد و خاندانتان را آنچنان بسازيد كه[ كار آنها] به چنين عواقبى منتهى نشود .حال اينكه " خاندانتان را اينچنين بسازيد " اين مسووليت در چه حد است ؟مى گويند وقتى كه اين آيه نازل شد يكى از اصحاب پيغمبر را ديدند كه در كنار خانه پيغمبر سخت مى گريد . حضرت سوال كردند چرا مى گريى ؟گفت : يا رسول الله ! من تا حالا درباره خودم فكر مى كردم حالا مى بينم يك مسووليت بزرگترى دارم من چطور مى توانم آنها را حفظ كنم ؟فرمود : مسووليت تو يك حدى دارد كه البته گاهى انسان از عهده برنمىآيد اين ديگر به او مربوط نيست .
لطفا منتظر باشید ...
