تشريفي خداوند در معاد، بهره او نمي شود.جامعه اي که کار را به کاردان نمي سپارد، همواره سير نزولي خود را طي مي کند؛ پيامبر اکرم صلي الله و
عليه و اله و سلّم مي فرمايد «ما ولّت أُمّة أمرها رجلاً قطُّ و فيهم من هو أعلم منه إلاّ لم يزل
أمرهم يذهب سفالاً حتّي يرجعوا إلي ما ترکوا» ؛ 1 اُمتي که غير متخصّصي را به کار خويش گمارد و در
ميان آنان داناتر از وي باشد، پيوسته کارشان رو به تنزّل و سقوط است تا وقتي که از آن دست بکشند.تعهّد در کار، موجب مي شود که شخص در انتخاب شغل، نياز جامعه و صرف اقتصادي عموم را در نظر بگيرد و از
شغل هاي کاذبي که تکاثر و درآمدهاي کلان شخصي دارد ولي خساراتي را به پيکر اقتصادي جامعه وارد مي
کند، بپرهيزد.
2 ـ اِتقان در کار
انجام هر کاري بدون در نظر گرفتن ضوابط، جوانب و پيامدهاي آن، نافرجام و بي حاصل است. اگر هدف از کار،رفع نياز عموم و تحکيم مباني اقتصادي جامعه است و نه تکاثر، انسان ملزم است به اقتضاي وجدان، هر کاري
را که متصدّي آن است، تحکيم بخشد و آن را در نهايت دقّت و اتقان به ثمر رساند.پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلّم پس از آن که بنايي را با نهايت دقّت و محکم کاري تمام کرد،
فرمود: مي دانم که پس از مدّتي فرو مي ريزد؛ ليکن خدا بنده اي را دوست دارد که وقتي کاري را انجام داد،
آن را محکم سازد: «... لکنّ الله يحبّ عبداً إذا عمل عملاً أحکمه» .2 در اسلام از کم کاري، خيانت و تزوير در کار، نيرنگ و پنهان کردن حقيقت،
1. بحار الانوار، ج 10، ص 143.2. همان، ج 6، ص 220.