9 ـ کار هدفمند - انتظار بشر از دین نسخه متنی

کار ظهور يابد و اين هنگامي است که :

1 ـ گنج کار، معادل رنج آن باشد.

2 ـ بهره آن، نه تنها به خارج از
ميهن کارگر و وطن کارگزار به تطاول نرود، بلکه در داخل کشور او نيز در دست گروه خاص و طبقه مُتـْرَف و
مُسرِف تداول نشود.

3 ـ هنر فن آوري و ابتکار، در محدوده تنگ و مدار بسته هنرمندان محصور نگردد تا
آنچه نوازنده مي نوازد و خواننده مي خواند و ترسيم کننده تصوير مي نمايد، از ابزار هنري به خشت خام و
سنگ خارا منتقل شود و در ديوارهاي ني و تابلو بايگاني نگردد؛ در اين هنگام است که هرچه هنرمند در
انديشه دارد، کارگر در خشت و گِل پياده مي کند و عصاره آن، کار دل خواهد بود.

9 ـ کار هدفمند

کاري به صورت هنر مدرن متبلور مي شود که از بدعت سهل انگاري، سست رفتاري، بي رمق و بي رونق بودن،
رهايي يابد و به سنّت نوآوري و هدفمند بودن برسد.

چون دوام زندگي و تداوم حيات مسؤولانه کارگر، مرهون کار بديع و قانونمند اوست و هر انساني مي کوشد از
گمنامي برهد و به نامداري برسد، لازم است که :

1 ـ کار براي خودِ کار نباشد؛ بلکه براي هدف برين باشد.

2
ـ هدف آن، معقول و مقبول جامعه الهي و انساني باشد.

3 ـ کارهاي متنوّع همانند اعضا و جوارح و جوانح يک
پيکر زنده و بالنده، مکمّل يک ديگر باشند.

4 ـ فرهنگ کار، جذبه ديني و مدني خود را در تفسير کارهاي
گوناگون نسبت به يک ديگر تبلور دهد تا کارها بيان کننده و مکمّل يک ديگر بوده، تمام نيازهاي صادق
جامعه بشري را به بهترين وضع برطرف کنند.

از اين رهگذر است که گفته مي شود: کار براي هدف برين است؛ نه کار براي خودِ کار.