اسلام با شديدترين لحن، ندادن اجرت کارگر را نکوهش کرده، آن را گناهي نابخشودني و موجب محروم شدن از
شمول رحمت الهي و ممنوع گشتن از استشمام بوي بهشت مي داند.1 پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلّم فرمود: هر کس اجرت کارگري را نپردازد، لعنت خدا بر او باد؛
«من منع أجيراً أجره فعليه لعنة الله» . 2 نيز فرمود: خداوند بخشنده هر گناهي است، جز گناه کسي که
ديني را بدعت گذارد يا اجرت کارگري را نپردازد يا انسان آزادي را بفروشد: «إنّ الله غافر ذنبٍ إلاّ
من أحدث ديناً و من اغتصب أجيراً أجره أو رجل باع حرّاً» .3 اسلام به منظور بالا بردن ارزش کار و ترفيع شأن کارگر، دستورهايي را نيز به کارگر مي دهد و عناصر
محوري حرفه شريف کارگري را گوشزد مي کند که ذيلاً به بيان برخي از آنان مي پردازيم:
1 ـ انگيزه الهي داشتن
کارگر بايد بکوشد کارش مطابق با شريعت و ره آورد انبيا باشد: چون نفس کار، مي تواند طاعت و بندگي خداباشد و طاعت خدا، بايد با هدف نزديک شدن به او صورت گيرد و اگر نتيجه کوشش کارگر، انساني است و براي
رفع نياز جامعه کار مي کند، هدف خود را با تقرّب به خدا قرين سازد. حضرت علي عليه السّلام مي فرمايد:کار خود را بي پيرايه، براي خدا انجام بده: «و أخلص لله عملک» .4
1. وسايل الشيعة، ج 19، ص 107.2. همان، ص 108.3. همان، ج 16، ص 55.4. شرح غررالحکم، ج 2، ص 209.