لطفا منتظر باشید ...
6 ـ پرهيز از کسب حرام
کار، طاعت و بندگي خداي سبحان است و نبايد چيزي را که مي تواند صبغه عبادي داشته باشد و انسان را بهخدا نزديک کند و موجب رشد کمالات روحي او شود با حرام مشوب کرد. از طرف ديگر، روزي به اندازه مقدّر مي
رسد. پس، نبايد انسان آن را از راه حرام طلب کند؛ چنان که قرآن مي فرمايد: لا تأکلوا أموالکم بينکم
بالباطل؛ 1 اموال يک ديگر را به ناحق مخوريد (تصرف نکنيد).پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلّم مي فرمايد: کسي که دنيا را از راه حلال و همراه با عفت طلب
کند، در مرتبه شهيدان است: «من طلب الدّنيا حلالاً في عفافٍ کان في درجة الشهداء» . 2 امام صادق عليه
السّلام نيز مي فرمايد: خداوند مردم را آفريد و روزي آنان را نيز از حلال پديد آورد. کسي که از راه
حرام، چيزي مصرف کند به همان ميزان از روزي حلال او کسر مي شود.کارگر زحمت کشي که با تحمل مشقت و خستگي و تحمل رخدادهاي تلخ، کارش را به پايان مي رساند و افتخار
پيدا مي کند که بزرگ ترين پيامبر الهي و برترين انسان کامل، بر دست او بوسه مي زند، چه بهتر که از
محدوده شرع ـ که با عقل و نقل ثابت شده است - تخطّي نکند و با برخورداري از انديشه الهي، وجدان کاري،
پرهيز از حرام و رعايت امانت، همه ارزش هاي مادّي و معنوي را براي خود تدارک ببيند.
7 ـ تأثير سوء کسب حرام در نسل
گرچه روح انساني مجرّد است، ليکن در اثر پيوند ناگسستني با بدن و آثار مادّي، تأثير مثبت و منفي کالايا کار حلال و حرام در روح، قابل انکار نيست؛ زيرا غذاي حلال و حرام مثلاً در آينده نزديک به صورت
بينش علمي يا گرايش عملي در مي آيد و
1. سوره بقره، آيه 188.2. المححجة البيضاء، ج 3، ص 203.
